Lamentations 5

Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!

Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.

Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.

Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.

Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.

Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.

Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.

Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.

Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.

Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.

Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.

Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.

Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.

Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.

Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.

Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.

Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,

Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.

Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.

Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?

Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!

Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.

For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?