Lamentations 5

Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

Souviens-toi, Eternel, de ce qui nous est arrivé! Regarde, vois notre opprobre!

Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

Notre héritage a passé à des étrangers, Nos maisons à des inconnus.

Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

Nous sommes orphelins, sans père; Nos mères sont comme des veuves.

Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

Nous buvons notre eau à prix d'argent, Nous payons notre bois.

Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

Nous sommes poursuivis, le joug sur le cou; Nous sommes épuisés, nous n'avons point de repos.

Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

Nous avons tendu la main vers l'Egypte, vers l'Assyrie, Pour nous rassasier de pain.

Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

Nos pères ont péché, ils ne sont plus, Et c'est nous qui portons la peine de leurs iniquités.

Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

Des esclaves dominent sur nous, Et personne ne nous délivre de leurs mains.

Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

Nous cherchons notre pain au péril de notre vie, Devant l'épée du désert.

Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

Notre peau est brûlante comme un four, Par l'ardeur de la faim.

Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

Ils ont déshonoré les femmes dans Sion, Les vierges dans les villes de Juda.

Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

Des chefs ont été pendus par leurs mains; La personne des vieillards n'a pas été respectée.

Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

Les jeunes hommes ont porté la meule, Les enfants chancelaient sous des fardeaux de bois.

Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

Les vieillards ne vont plus à la porte, Les jeunes hommes ont cessé leurs chants.

Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

La joie a disparu de nos coeurs, Le deuil a remplacé nos danses.

Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

La couronne de notre tête est tombée! Malheur à nous, parce que nous avons péché!

Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

Si notre coeur est souffrant, Si nos yeux sont obscurcis,

Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

C'est que la montagne de Sion est ravagée, C'est que les renards s'y promènent.

Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

Toi, l'Eternel, tu règnes à jamais; Ton trône subsiste de génération en génération.

Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

Pourquoi nous oublierais-tu pour toujours, Nous abandonnerais-tu pour de longues années?

Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

Fais-nous revenir vers toi, ô Eternel, et nous reviendrons! Donne-nous encore des jours comme ceux d'autrefois!

Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.

Nous aurais-tu entièrement rejetés, Et t'irriterais-tu contre nous jusqu'à l'excès!