Lamentations 5

Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

Spomeni se, Jahve, što nas je snašlo, pogledaj, vidi sramotu našu!

Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

Baština naša pade u ruke strancima, domovi naši pripadoše tuđincima.

Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

Siročad smo: oca nemamo, majke su nam kao udovice.

Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

Vodu što pijemo plaćamo novcem, i za drvo valja nam platiti.

Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

Jaram nam je o vratu, gone nas, iscrpljeni smo, ne daju nam predahnuti.

Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

Pružamo ruke k Egiptu i Asiriji da se kruha nasitimo.

Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

Oci naši zgriješiše i više ih nema, a mi nosimo krivice njihove.

Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

Robovi nama zapovijedaju, a nitko da nas izbavi iz ruku njihovih.

Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

Kruh svoj donosimo izlažući život maču u pustinji.

Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

Koža nam gori kao peć užarena, ognjicom od plamena gladi.

Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

Oskvrnuli su žene na Sionu i djevice u gradovima judejskim.

Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

Svojim su rukama vješali knezove, ni lica staračka nisu poštivali.

Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

Mladići su nosili žrvnjeve, djeca padala pod bremenom drva.

Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

Starci su ostavili vrata, mladići više ne sviraju na lirama.

Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

Radosti nesta iz naših srdaca, naš ples se pretvori u tugovanje.

Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

Pao je vijenac s naše glave, jao nama što zgriješismo!

Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

Evo zašto nam srce boluje, evo zašto nam oči se zastiru:

Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

zato što Gora sionska opustje i po njoj se šuljaju šakali.

Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

Ali ti, Jahve, ostaješ zauvijek, tvoj je prijesto od koljena do koljena.

Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

Zašto da nas zaboraviš zauvijek, da nas ostaviš za mnoge dane?

Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

Vrati nas k sebi, Jahve, obratit ćemo se, obnovi dane naše kao što nekoć bijahu.

Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.

Il' nas hoćeš sasvim zabaciti i na nas se beskrajno srditi?