Psalms 49

För sångmästaren; av Koras söner; en psalm.

Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

 Hören detta, alla folk,  lyssnen härtill, I alla som leven i världen,

Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

 både låga och höga,  rika såväl som fattiga.

Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

 Hin mun skall tala visdom,  och mitt hjärtas tanke skall vara förstånd.

Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

 Jag vill böja mitt öra till lärorikt tal,  jag vill yppa vid harpan min förborgade kunskap.

Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

 Varför skulle jag frukta i olyckans dagar,  när mina förföljares ondska omgiver mig?

Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

 De förlita sig på sina ägodelar  och berömma sig av sin stora rikedom.

Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

 Men sin broder kan ingen förlossa  eller giva Gud lösepenning för honom.

(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

 För dyr är lösen för hans själ  och kan icke betalas till evig tid,

Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

 så att han skulle få leva för alltid  och undgå att se graven.

Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

 Nej, man skall se att visa män dö,  att dårar och oförnuftiga förgås likasom de;  de måste lämna sina ägodelar åt andra.

Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

 De tänka att deras hus skola bestå evinnerligen,  deras boningar från släkte till släkte;  de uppkalla jordagods efter sina namn.

Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

 Men en människa har, mitt i sin härlighet, intet bestånd,  hon är lik fänaden, som förgöres.

Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

 Den vägen gå de, dårar som de äro,  och de följas av andra som finna behag i deras tal.  Sela.

Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.

 Såsom en fårhjord drivas de ned till dödsriket,      där döden bliver deras herde.  Så få de redliga makt över dem,      när morgonen gryr,  medan deras skepnader förtäras av dödsriket      och ej få annan boning.

Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.

 Men min själ skall Gud förlossa      ifrån dödsrikets våld,  ty han skall upptaga mig.  Sela.

Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

 Frukta icke, när en man bliver rik,  när hans hus växer till i härlighet.

Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

 Ty av allt detta får han vid sin död intet med sig,  och hans härlighet följer honom icke ditned.

Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

 Om han ock prisar sig välsignad under sitt liv,  ja, om man än berömmer dig, när du gör goda dagar,  så skall dock vars och ens själ gå till hans fäders släkte,  till dem som aldrig mer se ljuset.

Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

 En människa som, mitt i sin härlighet, är utan förstånd,  hon är lik fänaden, som förgöres.

Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.