Lamentations 5

 Tänk, HERRE, på vad som har vederfarits oss  skåda ned och se till vår smälek.

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

 Vår arvedel har kommit i främlingars ägo,  våra hus i utlänningars.5 Mos. 28,30 f.

Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

 Vi hava blivit värnlösa, vi hava ingen fader;  våra mödrar äro såsom änkor.

Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

 Vattnet som tillhör oss få vi dricka allenast för penningar;  vår egen ved måste vi betala.

Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

 Våra förföljare äro oss på halsen;  huru trötta vi än äro, unnas oss dock ingen vila.

Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

 Vi hava måst giva oss under Egypten,  under Assyrien, för att få bröd till att mätta oss med.

Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

 Våra fäder hava syndat, de äro icke mer,  vi måste bära deras missgärningar.2 Mos. 20,5. Jer. 31,29. Hes. 18,2.

Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

 Trälar få råda över oss;  ingen finnes, som rycker oss ur deras våld.

Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

 Med fara för vårt liv hämta vi vårt bröd,  bärga det undan öknens svärd.

Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

 Vår hud är glödande såsom en ugn,  för brännande hungers skull.

Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

 Kvinnorna kränkte man i Sion,  jungfrurna i Juda städer.

La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

 Furstarna blevo upphängda av deras händer,  för de äldste visade de ingen försyn.5 Mos. 28,50.

La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

 Ynglingarna måste bära på kvarnstenar,  och gossarna dignade under vedbördor.

La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

 De gamla sitta icke mer i porten,  de unga hava upphört med sitt strängaspel.

La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

 Våra hjärtan hava icke mer någon fröjd  i sorgelåt är vår dans förvandlad.Job 30,31.

Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

 Kronan har fallit ifrån vårt huvud;  ve oss, att vi syndade så!Job 19,9. Jer. 13,18. Hes. 21,26.

Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

 Därför hava ock våra hjärtan blivit sjuka,  därför äro våra ögon förmörkade,

Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

 för Sions bergs skull, som nu ligger öde,  så att rävarna ströva omkring därpå.

Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

 Du, HERRE, tronar evinnerligen;  din tron består från släkte till släkte.Ps. 9,8. 29,10. 102,13. 145,13.

Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

 Varför vill du för alltid förgäta oss,  förkasta oss för beständigt?

Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

 Tag oss åter till dig, HERRE, så att vi få vända åter;  förnya våra dagar, så att de bliva såsom fordom.Jer. 31,18.

Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

 Eller har du alldeles förkastat oss?  Förtörnas du på oss så övermåttan?

Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.