Lamentations 5

5:1

ACUÉRDATE, oh JEHOVÁ, de lo que nos ha sucedido: Ve y mira nuestro oprobio.

Spomeni se, Jahve, što nas je snašlo, pogledaj, vidi sramotu našu!

5:2

Nuestra heredad se ha vuelto á extraños, Nuestras casas á forasteros.

Baština naša pade u ruke strancima, domovi naši pripadoše tuđincima.

5:3

Huérfanos somos sin padre, Nuestras madres como viudas.

Siročad smo: oca nemamo, majke su nam kao udovice.

5:4

Nuestra agua bebemos por dinero; Nuestra leña por precio compramos.

Vodu što pijemo plaćamo novcem, i za drvo valja nam platiti.

5:5

Persecución padecemos sobre nuestra cerviz: Nos cansamos, y no hay para nosotros reposo.

Jaram nam je o vratu, gone nas, iscrpljeni smo, ne daju nam predahnuti.

5:6

Al Egipcio y al Asirio dimos la mano, para saciarnos de pan.

Pružamo ruke k Egiptu i Asiriji da se kruha nasitimo.

5:7

Nuestros padres pecaron, y son muertos; Y nosotros llevamos sus castigos.

Oci naši zgriješiše i više ih nema, a mi nosimo krivice njihove.

5:8

Siervos se enseñorearon de nosotros; No hubo quien de su mano nos librase.

Robovi nama zapovijedaju, a nitko da nas izbavi iz ruku njihovih.

5:9

Con peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan Delante del cuchillo del desierto.

Kruh svoj donosimo izlažući život maču u pustinji.

5:10

Nuestra piel se ennegreció como un horno Á causa del ardor del hambre.

Koža nam gori kao peć užarena, ognjicom od plamena gladi.

5:11

Violaron á las mujeres en Sión, Á las vírgenes en las ciudades de Judá.

Oskvrnuli su žene na Sionu i djevice u gradovima judejskim.

5:12

Á los príncipes colgaron por su mano; No respetaron el rostro de los viejos.

Svojim su rukama vješali knezove, ni lica staračka nisu poštivali.

5:13

Llevaron los mozos á moler, Y los muchachos desfallecieron en la leña.

Mladići su nosili žrvnjeve, djeca padala pod bremenom drva.

5:14

Los ancianos cesaron de la puerta, Los mancebos de sus canciones.

Starci su ostavili vrata, mladići više ne sviraju na lirama.

5:15

Cesó el gozo de nuestro corazón; Nuestro corro se tornó en luto.

Radosti nesta iz naših srdaca, naš ples se pretvori u tugovanje.

5:16

Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡Ay ahora de nosotros! porque pecamos.

Pao je vijenac s naše glave, jao nama što zgriješismo!

5:17

Por esto fué entristecido nuestro corazón, Por esto se entenebrecieron nuestro ojos:

Evo zašto nam srce boluje, evo zašto nam oči se zastiru:

5:18

Por el monte de Sión que está asolado; Zorras andan en él.

zato što Gora sionska opustje i po njoj se šuljaju šakali.

5:19

Mas tú, JEHOVÁ, permanecerás para siempre: Tu trono de generación en generación.

Ali ti, Jahve, ostaješ zauvijek, tvoj je prijesto od koljena do koljena.

5:20

¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros, Y nos dejarás por largos días?

Zašto da nas zaboraviš zauvijek, da nas ostaviš za mnoge dane?

5:21

Vuélvenos, oh JEHOVÁ, á ti, y nos volveremos: Renueva nuestros días como al principio.

Vrati nas k sebi, Jahve, obratit ćemo se, obnovi dane naše kao što nekoć bijahu.

5:22

Porque repeliendo nos has desechado; Te has airado contra nosotros en gran manera.

Il' nas hoćeš sasvim zabaciti i na nas se beskrajno srditi?