Lamentations 5

,,Adu-Ţi aminte, Doamne, de ce ni s'a întîmplat! Uită-Te şi vezi-ne ocara!

Muista, Herra, kuinka meille tapahtui: katso ja näe meidän ylönkatsettamme.

Moştenirea noastră a trecut la nişte străini, casele noastre la cei din alte ţări!

Meidän perintömme on muukalaisten osaksi tullut, ja huoneemme ulkonaisten omaksi.

Am rămas orfani, fără tată; mamele noastre sînt ca nişte văduve.

Me olemme orvot ilman isää, ja äitimme ovat niinkuin lesket.

Apa noastră o bem pe bani, şi lemnele noastre trebuie să le plătim.

Vettä, joka meidän omamme oli, me joimme rahalla, omat halot me ostimme hinnalla.

Prigonitorii ne urmăresc cu îndîrjire, şi cînd obosim, nu ne dau odihnă.

kaulallamme me vaivaa kärsimme; ja ehkä me jo väsyneet olimme, ei kuitenkaan meille lepoa annettu.

Am întins mîna spre Egipt, spre Asiria, ca să ne săturăm de pîne.

Meidän piti Egyptin ja Assyrian alle meitämme antaman, että me sittekin leipää ravinnoksemme saaneet olisimme.

Părinţii noştri, cari au păcătuit, nu mai sînt, iar noi le purtăm păcatele.

Meidän isämme ovat syntiä tehneet, ja ei enään ole käsissä; ja meidän pitää heidän pahoja tekojansa nautitseman.

Robii ne stăpînesc, şi nimeni nu ne izbăveşte din mînile lor.

Orjat meitä vallitsevat; ja ei ole kenkään, joka meitä heidän käsistänsä pelastaa.

Ne căutăm pînea cu primejdia vieţii noastre, căci ne ameninţă sabia în pustie.

Meidän pitää hakeman leipämme hengen paolla, miekan edessä korvessa.

Ne arde pielea ca un cuptor, de frigurile foamei.

Meidän ihomme on poltettu, niinkuin pätsissä, hirmuisen nälän tähden.

Au necinstit pe femei în Sion, pe fecioare în cetăţile lui Iuda.

He ovat vaimot Zionissa raiskanneet ja neitseet Juudan kaupungeissa.

Mai marii noştri au fost spînzuraţi de mînile lor; Bătrînilor nu le -a dat nici o cinste

Ruhtinaat he ovat hirttäneet, ja vanhimpia ei he kunnioittaneet.

Tinerii au fost puşi să rîşnească, şi copiii cădeau supt poverile de lemn.

Nuorukaiset piti jauhaman, ja piskuisten täytyi puita kantaissansa kompastua.

Bătrînii nu se mai duc la poartă, şi tinerii au încetat să mai cînte.

Vanhat puuttuivat porteista, ja nuorukaiset ei enään kanteletta soita.

S'a dus bucuria din inimile noastre, şi jalea a luat locul jocurilor noastre.

Meidän sydämemme ilo loppui, meidän tanssimme on kääntynyt murheeksi.

A căzut cununa de pe capul nostru! Vai de noi, căci am păcătuit!

Meidän päästämme on kruunu pudonnut; voi nyt meitä, että me niin olemme syntiä tehneet!

Dacă ne doare inima, dacă ni s'au întunecat ochii,

Sentähden on myös sydämemme murheissansa; niiden tähden ovat meidän silmämme pimenneet;

este din pricină că muntele Sionului este pustiit, din pricină că se plimbă şacalii prin el.

Zionin vuoren tähden, että se niin hävitetty on, että ketut hänessä juoksentelevat.

Dar Tu, Doamne, împărăţeşti pe vecie; scaunul Tău de domnie dăinuieşte din neam în neam!

Mutta sinä Herra, joka ijankaikkisesti olet, ja istuimes ijästä ikään!

Pentruce să ne uiţi pe vecie, şi să ne părăseşti pentru multă vreme?

Miksis meidät ijankaikkisesti unohdat, ja niin kauvan meitä peräti hylkäät?

Întoarce-ne la Tine, Doamne, şi ne vom întoarce! Dă-ne iarăş zile ca cele de odinioară!

Palauta, Herra, meitä jälleen sinun tykös, että me taas palaisimme; uudista meidän päivämme niinkuin ne alusta olivat.

Să ne fi lepădat Tu de tot oare, şi să Te fi mîniat Tu pe noi peste măsură de mult

Oletkos meitä peräti heittänyt pois, ja sangen suuresti vihastunut meidän päällemme?