Psalms 108

Preparado está o meu coração, ó Deus; cantarei, sim, cantarei louvores, com toda a minha alma.

Pieśń psalmu samego Dawida.

Despertai, saltério e harpa; eu mesmo despertarei a aurora.

Gotowe jest serce moje, Boże! śpiewać i wysławiać cię będę, także i chwała moja.

Louvar-te-ei entre os povos, Senhor, cantar-te-ei louvores entre as nações.

Ocućże się lutnio i harfo! gdy na świtaniu powstaję.

Pois grande, acima dos céus, é a tua benignidade, e a tua verdade ultrapassa as mais altas nuvens.

Wysławiać cię będę między ludźmi, Panie! a będęć śpiewał między narodami.

Sê exaltado, ó Deus, acima dos céus, e seja a tua glória acima de toda a terra!

Albowiem większe jest nad niebiosa miłosierdzie twoje, i aż pod obłoki prawda twoja.

Para que sejam livres os teus amados, salva-nos com a tua destra, e ouve-nos.

Wywyszże się nad niebiosa, o Boże! a nad wszystkę ziemię chwała twoja.

Deus falou no seu santuário: Eu me regozijarei; repartirei Siquém, e medirei o vale de Sucote.

Niech będą wybawieni umiłowami twoi; zachowajże ich prawicą swoją, a wysłuchaj mię.

Meu é Gileade, meu é Manassés; também Efraim é o meu capacete; Judá o meu cetro.

Bóg mówił przez świętobliwość swoję; dlatego się weselić będę, że rozdzielę Sychem, a dolinę Sukkot rozmierzę.

Moabe a minha bacia de lavar; sobre Edom lançarei o meu sapato; sobre a Filístia bradarei em triunfo.

Mojeć jest Galaad, mój i Manases, a Efraim mocą głowy mojej, Juda zakonodawca mój.

Quem me conduzirá à cidade fortificada? Quem me guiará até Edom?

Moab jest miednicą do umywania mego, na Edoma porzucę obuwie moje: przeciwko Filistynom trąbić będę.

Porventura não nos rejeitaste, ó Deus? Não sais, ó Deus, com os nossos exércitos.

Któż mię zaprowadzi do miasta obronnego? Któż mię przywiedzie aż do ziemi edomskiej?

Dá-nos auxílio contra o adversário, pois vão é o socorro da parte do homem.

Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, o Boże! z wojskami naszemi?

Em Deus faremos proezas; porque é ele quem calcará aos pés os nossos inimigos.

Dajże nam pomoc z ucisku; albowiem omylna jest pomoc ludzka. W Bogu sobie mężnie poczynać będziemy, a on podepcze nieprzyjaciół naszych.