Lamentations 5

Lembra-te, Senhor, do que nos tem sucedido; considera, e olha para o nosso opróbrio.
Rozpomeň se, Hospodine, co se nám děje; popatř a viz pohanění naše.
A nossa herdade passou a estranhos, e as nossas casas a forasteiros.
Dědictví naše obráceno jest k cizím, domové naši k cizozemcům.
çrfãos somos sem pai, nossas mães são como viuvas.
Sirotci jsme a bez otce, matky naše jsou jako vdovy.
A nossa água por dinheiro a bebemos, por preço vem a nossa lenha.
Vody své za peníze pijeme, dříví naše za záplatu přichází.
Os nossos perseguidores estão sobre os nossos pescoços; estamos cansados, e não temos descanso.
Na hrdle svém protivenství snášíme, pracujeme, nedopouští se nám odpočinouti.
Aos egípcios e aos assírios estendemos as mãos, para nos fartarmos de pão.
Egyptským podáváme ruky i Assyrským, abychom nasyceni byli chlebem.
Nossos pais pecaram, e já não existem; e nós levamos as suas iniquidades.
Otcové naši hřešili, není jich, my pak trestáni po nich neseme.
Escravos dominam sobre nós; ninguém há que nos arranque da sua mão.
Služebníci panují nad námi; není žádného, kdo by vytrhl z ruky jejich.
Com perigo de nossas vidas obtemos o nosso pão, por causa da espada do deserto.
S opovážením se života svého hledáme chleba svého, pro strach meče i na poušti.
Nossa pele está abraseada como um forno, por causa do ardor da fome.
Kůže naše jako pec zčernaly od náramného hladu.
Forçaram as mulheres em Sião, as virgens nas cidades de Judá.
Ženám na Sionu i pannám v městech Judských násilé činí.
Príncipes foram enforcados pelas mãos deles; as faces dos anciãos não foram respeitadas.
Knížata rukou jejich zvěšena jsou, osoby starých nemají v poctivosti.
Mancebos levaram a mó; meninos tropeçaram sob fardos de lenha.
Mládence k žernovu berou, a pacholata pod dřívím klesají.
Os velhos já não se assentam nas portas, os mancebos já não cantam.
Starci sedati v branách přestali a mládenci od zpěvů svých.
Cessou o gozo de nosso coração; converteu-se em lamentação a nossa dança.
Přestala radost srdce našeho, obrátilo se v kvílení plésání naše.
Caiu a coroa da nossa cabeça; ai de nós, porque pecamos!
Spadla koruna s hlavy naší; běda nám již, že jsme hřešili.
Portanto desmaiou o nosso coração; por isso se escureceram os nossos olhos.
Protoť jest mdlé srdce naše, pro tyť věci zatměly se oči naše,
Pelo monte de Sião, que está assolado, andam os chacais.
Pro horu Sion, že zpuštěna jest; lišky chodí po ní.
Tu, Senhor, permaneces eternamente; e o teu trono subsiste de geração em geração.
Ty Hospodine, na věky zůstáváš, a stolice tvá od národu do pronárodu.
Por que te esquecerias de nós para sempre, por que nos desampararias por tanto tempo?
Proč se zapomínáš na věky na nás, a opouštíš nás za tak dlouhé časy?
Converte-nos a ti, Senhor, e seremos convertidos; renova os nossos dias como dantes;
Obrať nás, ó Hospodine, k sobě,a obráceni budeme; obnov dny naše, jakž byly za starodávna.
se é que não nos tens de todo rejeitado, se é que não estás sobremaneira irado contra nos.
Nebo zdali všelijak zavržeš nás, a hněvati se budeš na nás velice?