Psalms 49

Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm.

Ey bütün halklar, dinleyin! Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,

Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!

Halk çocukları, bey çocukları, Zenginler, yoksullar!

Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!

Bilgelik dökülecek ağzımdan, Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,

Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.

Kulak vereceğim özdeyişlere, Lirle yorumlayacağım bilmecemi.

Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.

Niçin korkayım kötü günlerde Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?

Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?

Onlar varlıklarına güvenir, Büyük servetleriyle böbürlenirler.

Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.

Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, Tanrı’ya fidye veremez.

Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.

Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, Kimse ödemeye yeltenmemeli.

(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)

Böyle olmasa, Sonsuza dek yaşar insan, Mezar yüzü görmez.

Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.

Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, Aptallarla budalaların yok olduğunu. Mallarını başkalarına bırakıyorlar.

Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.

Mezarları, sonsuza dek evleri, Kuşaklar boyu konutları olacak, Topraklarına kendi adlarını verseler bile.

Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.

Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.

Budalaların yolu, Onların sözünü onaylayanların sonu budur. Sela

Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.

Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, Ölüm güdecek onları. Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, Cesetleri çürüyecek, Ölüler diyarı onlara konut olacak.

Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego.

Ama Tanrı beni Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak Ve yanına alacak. Sela

Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.

Korkma biri zenginleşirse, Evinin görkemi artarsa.

Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.

Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, Görkemi onunla mezara gitmez.

Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.

Yaşarken kendini mutlu saysa bile, Başarılı olunca övülse bile.

A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:

Atalarının kuşağına katılacak, Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.

Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości. Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.

Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.