Job 16

Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:

Sitte vastasi Job ja sanoi:

Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.

Minä olen usein senkaltaista kuullut: te olette kaikki häijyt lohduttajat.

I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?

Koska siis nämät tyhjät puheet loppuvat? eli mikä sinun niin rohkaisee puhumaan?

Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?

Minä taitaisin myös puhua niinkuin tekin. Minä soisin teidän sielunne olevan minun sieluni siassa, niin minä löytäisin myös sanoja teitä vastaan, ja taitaisin vääntää päätäni teitä vastaan.

Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.

Minä tahtoisin vahvistaa teitä suullani, ja lohduttaa huulillani.

Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?

Mutta ehkä minä puhuisin, niin ei kuitenkaan minun vaivani lakkaa: jos minä vaikenen, niin ei se kuitenkaan mene minusta pois.

A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.

Mutta nyt hän saattaa minulle vaivaisuuden: sinä hävität koko minun seurani.

Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.

Sinä olet tehnyt minun ryppyiseksi, että olis todistus minua vastaan: minun laihuuteni nousee minua vastaan, ja sanoo minua vastaan.

Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.

Hänen vihansa repäisee minun, ja joka minua vihaa, kiristelee hampaitansa minun päälleni; ja minun viholliseni silmät kiiluvat minun päälleni.

Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.

He ammottivat suunsa minua vastaan, ja ovat minua häpiällisesti poskelle piesseet: he ovat sammuttaneet vihansa minun päälleni.

Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.

Jumala on minun hyljännyt väärille, ja antanut minun tulla jumalattomain käsiin.

Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.

Minä olin rauhassa, vaan hän on minun murentanut, hän on tarttunut minun kaulaani, ja särkenyt minun, ja pannut minun hänellensä maaliksi.

Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.

Hänen ampujansa ovat piirittäneet minun: hän on reväissyt minun munaskuuni, eikä säästänyt: hän on vuodattanut minun sappeni maan päälle:

Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.

Hän on haavoittanut minun yhdellä haavalla toisen perään: Hän karkasi minun päälleni niinkuin joku väkevä.

Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.

Minä ompelin säkin minun nahkani päälle, ja laskin sarveni multaan.

Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.

Minun kasvoni ovat soaistut itkusta, ja silmälautani päällä on kuoleman varjo.

Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak,)

Ehkei kuitenkaan minun kädessäni ole vääryys, ja minun rukoukseni on puhdas.

O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!

Maa, älä peitä minun vertani, ja älkään olko minun huudolleni siaa.

Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.

Ja katso, minun todistajani on taivaassa, ja joka minun tuntee, on korkeudessa.

O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.

Minun ystäväni ovat minun pilkkaajani; mutta minun silmäni vuodattavat kyyneliä Jumalan tykö,

Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!

Joka ihmisen puolesta vastaa Jumalan tykönä, niinkuin ihmisen lapsi lähimmäisensä puolesta.

Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.

Mutta määrätyt vuodet ovat tulleet, ja minä menen sitä tietä pois, jota en minä jälleen palaja.