Lamentations 5

5:1

Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

5:2

Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

5:3

Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

5:4

Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

5:5

Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

5:6

Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

5:7

Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

5:8

Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

5:9

Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

5:10

Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

5:11

Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

5:12

Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

5:13

Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

5:14

Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

5:15

Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

5:16

Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

5:17

Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

5:18

Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

5:19

Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

5:20

Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

5:21

Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

5:22

Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?

Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.