Lamentations 5

5:1

Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

Spomeni se, Jahve, što nas je snašlo, pogledaj, vidi sramotu našu!

5:2

Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

Baština naša pade u ruke strancima, domovi naši pripadoše tuđincima.

5:3

Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

Siročad smo: oca nemamo, majke su nam kao udovice.

5:4

Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

Vodu što pijemo plaćamo novcem, i za drvo valja nam platiti.

5:5

Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

Jaram nam je o vratu, gone nas, iscrpljeni smo, ne daju nam predahnuti.

5:6

Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

Pružamo ruke k Egiptu i Asiriji da se kruha nasitimo.

5:7

Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

Oci naši zgriješiše i više ih nema, a mi nosimo krivice njihove.

5:8

Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

Robovi nama zapovijedaju, a nitko da nas izbavi iz ruku njihovih.

5:9

Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

Kruh svoj donosimo izlažući život maču u pustinji.

5:10

Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

Koža nam gori kao peć užarena, ognjicom od plamena gladi.

5:11

Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

Oskvrnuli su žene na Sionu i djevice u gradovima judejskim.

5:12

Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

Svojim su rukama vješali knezove, ni lica staračka nisu poštivali.

5:13

Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

Mladići su nosili žrvnjeve, djeca padala pod bremenom drva.

5:14

Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

Starci su ostavili vrata, mladići više ne sviraju na lirama.

5:15

Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

Radosti nesta iz naših srdaca, naš ples se pretvori u tugovanje.

5:16

Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

Pao je vijenac s naše glave, jao nama što zgriješismo!

5:17

Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

Evo zašto nam srce boluje, evo zašto nam oči se zastiru:

5:18

Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

zato što Gora sionska opustje i po njoj se šuljaju šakali.

5:19

Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

Ali ti, Jahve, ostaješ zauvijek, tvoj je prijesto od koljena do koljena.

5:20

Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

Zašto da nas zaboraviš zauvijek, da nas ostaviš za mnoge dane?

5:21

Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

Vrati nas k sebi, Jahve, obratit ćemo se, obnovi dane naše kao što nekoć bijahu.

5:22

Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?

Il' nas hoćeš sasvim zabaciti i na nas se beskrajno srditi?