Lamentations 5

Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.

اُذْكُرْ يَا رَبُّ مَاذَا صَارَ لَنَا. أَشْرِفْ وَانْظُرْ إِلَى عَارِنَا.

Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.

قَدْ صَارَ مِيرَاثُنَا لِلْغُرَبَاءِ. بُيُوتُنَا لِلأَجَانِبِ.

Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.

صِرْنَا أَيْتَامًا بِلاَ أَبٍ. أُمَّهَاتُنَا كَأَرَامِلَ.

Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.

شَرِبْنَا مَاءَنَا بِالْفِضَّةِ. حَطَبُنَا بِالثَّمَنِ يَأْتِي.

Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.

عَلَى أَعْنَاقِنَا نُضْطَهَدُ. نَتْعَبُ وَلاَ رَاحَةَ لَنَا.

Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.

أَعْطَيْنَا الْيَدَ لِلْمِصْرِيِّينَ وَالأَشُّورِيِّينَ لِنَشْبَعَ خُبْزًا.

Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.

آبَاؤُنَا أَخْطَأُوا وَلَيْسُوا بِمَوْجُودِينَ، وَنَحْنُ نَحْمِلُ آثَامَهُمْ.

Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.

عَبِيدٌ حَكَمُوا عَلَيْنَا. لَيْسَ مَنْ يُخَلِّصُ مِنْ أَيْدِيهِمْ.

Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.

بِأَنْفُسِنَا نَأْتِي بِخُبْزِنَا مِنْ جَرَى سَيْفِ الْبَرِّيَّةِ.

Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.

جُلُودُنَا اسْوَدَّتْ كَتَنُّورٍ مِنْ جَرَى نِيرَانِ الْجُوعِ.

Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.

أَذَلُّوا النِّسَاءَ فِي صِهْيَوْنَ، الْعَذَارَى فِي مُدُنِ يَهُوذَا.

Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.

الرُّؤَسَاءُ بِأَيْدِيهِمْ يُعَلَّقُونَ، وَلَمْ تُعْتَبَرْ وُجُوهُ الشُّيُوخِ.

Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.

أَخَذُوا الشُّبَّانَ لِلطَّحْنِ، وَالصِّبْيَانَ عَثَرُوا تَحْتَ الْحَطَبِ.

Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.

كَفَّتِ الشُّيُوخُ عَنِ الْبَابِ، وَالشُّبَّانُ عَنْ غِنَائِهِمْ.

Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.

مَضَى فَرَحُ قَلْبِنَا. صَارَ رَقْصُنَا نَوْحًا.

Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!

سَقَطَ إِكْلِيلُ رَأْسِنَا. وَيْلٌ لَنَا لأَنَّنَا قَدْ أَخْطَأْنَا.

Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

مِنْ أَجْلِ هذَا حَزِنَ قَلْبُنَا. مِنْ أَجْلِ هذِهِ أَظْلَمَتْ عُيُونُنَا.

Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.

مِنْ أَجْلِ جَبَلِ صِهْيَوْنَ الْخَرِبِ. الثَّعَالِبُ مَاشِيَةٌ فِيهِ.

Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.

أَنْتَ يَا رَبُّ إِلَى الأَبَدِ تَجْلِسُ. كُرْسِيُّكَ إِلَى دَوْرٍ فَدَوْرٍ.

Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

لِمَاذَا تَنْسَانَا إِلَى الأَبَدِ وَتَتْرُكُنَا طُولَ الأَيَّامِ؟

Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.

اُرْدُدْنَا يَا رَبُّ إِلَيْكَ فَنَرْتَدَّ. جَدِّدْ أَيَّامَنَا كَالْقَدِيمِ.

Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?

هَلْ كُلَّ الرَّفْضِ رَفَضْتَنَا؟ هَلْ غَضِبْتَ عَلَيْنَا جِدًّا؟