Lamentations 5

Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!

Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.

Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.

Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.

Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.

Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.

Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.

Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.

Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.

Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.

Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.

Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.

Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.

Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.

Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.

Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.

Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,

Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.

Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.

Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?

Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!

Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?

Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.