Psalms 139

Til sangmesteren; av David; en salme. Herre, du ransaker mig og kjenner mig.

خداوندا، تو مرا آزموده‏ای و می‌شناسی.

Enten jeg sitter, eller jeg står op, da vet du det; du forstår min tanke langt fra.

از نشستن و بر خواستن من آگاهی و تمام افکار و اندیشه‌های مرا از دور می‌دانی.

Min sti og mitt leie gransker du ut, og du kjenner grant alle mine veier.

تو از رفتار، کردار، کار و استراحت من آگاهی و تمام روشهای مرا می‌دانی.

For det er ikke et ord på min tunge - se, Herre, du vet det alt sammen.

حتّی پیش از آن که حرفی بر زبان آورم، تو ای خداوند، منظور مرا می‌دانی.

Bakfra og forfra omgir du mig, og du legger din hånd på mig.

حضور تو مرا از هر طرف احاطه نموده و با قدرت خود، مرا محافظت می‌کنی.

Å forstå dette er mig for underlig, det er for høit, jeg makter det ikke.

شناخت تو از من خیلی عمیق است؛ این فراتر از فهم من می‌باشد.

Hvor skal jeg gå fra din Ånd, og hvor skal jeg fly fra ditt åsyn?

از نزد تو کجا بگریزم و از حضور تو کجا پنهان شوم؟

Farer jeg op til himmelen så er du der, og vil jeg rede mitt leie i dødsriket, se, da er du der.

اگر به آسمان بروم، تو در آنجا هستی. اگر به دنیای مردگان بروم، تو در آنجا هستی.

Tar jeg morgenrødens vinger, og vil jeg bo ved havets ytterste grense,

اگر بر بالهای سحر بنشینم و از مشرق به دورترین نقطه در مغرب بروم،

så fører også der din hånd mig, og din høire hånd holder mig fast.

تو برای رهبری من در آنجا خواهی بود. برای کمک به من تو در آنجا خواهی بود.

Og sier jeg: Mørket skjule mig, og lyset omkring mig bli natt -

اگر از تاریکی خواهش کنم که مرا بپوشاند و یا روشناییِ اطراف من به تاریکی تبدیل گردد،

så gjør heller ikke mørket det for mørkt for dig, og natten lyser som dagen, mørket er som lyset.

حتّی تاریکی هم برای تو تاریک نخواهد بود و شب برای تو مانند روز روشن است، زیرا تاریکی و روشنایی برای تو یکی است.

For du har skapt mine nyrer, du virket mig i min mors liv.

تو تمام اجزای بدنم را ساختی و در رحم مادرم همهٔ آنها را به هم پیوند دادی.

Jeg priser dig fordi jeg er virket på forferdelig underfull vis; underfulle er dine gjerninger, og min sjel kjenner det såre vel.

من تو را می‌ستایم، زیرا مرا به گونه‌ای عجیب ساخته‏ای، تمام کارهای تو بسیار شگفت‌انگیز است. من این را با تمام وجود می‌دانم.

Mine ben var ikke skjult for dig da jeg blev virket i lønndom, da jeg blev kunstig virket i jordens dyp.

وقتی استخوانهایم ساخته می‌شدند و در رحم مادر شکل می‌گرفتم و در نهان رشد می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی.

Da jeg bare var foster, så dine øine mig, og i din bok blev de alle opskrevet de dager som blev fastsatt da ikke en av dem var kommet.

پیش از آن که به وجود بیایم و زندگی را آغاز کنم، روزهای عمرم را در دفتر خود ثبت نمودی.

Hvor vektige dine tanker er for mig, Gud, hvor store deres summer!

خداوندا، افکار تو آن‌قدر عالی و گرانبها هستند، که من آنها را درک نمی‌کنم.

Vil jeg telle dem, så er de flere enn sand; jeg våkner op, og jeg er ennu hos dig.

اگر آنها را بشمارم، از ریگهای صحرا زیادترند. وقتی بیدار می‌شوم باز هم با تو هستم.

Gud, gid du vilde drepe den ugudelige, og I blodtørstige menn, vik fra mig -

خدایا، شریران را نابود کن و جنایتکاران را از من دور نما.

de som nevner ditt navn til å fremme onde råd, som bruker det til løgn, dine fiender!

آنها نام تو را به بدی یاد می‌کنند و به ضد تو حرفهای زشت می‌زنند.

Skulde jeg ikke hate dem som hater dig, Herre, og avsky dem som reiser sig imot dig?

خداوندا، آیا از کسانی‌که از تو نفرت دارند، نفرت نداشته‌ام؟ آیا از آنانی که از تو سرپیچی می‌کنند، متنفّر نبوده‏ام؟

Jeg hater dem med et fullkomment hat; de er mine fiender.

با تمام وجود از آنها متنفّرم و آنها را دشمن خود می‌دانم.

Ransak mig, Gud, og kjenn mitt hjerte! Prøv mig og kjenn mine mangehånde tanker,

خدایا، مرا تفتیش کن و از دل من باخبر شو، مرا بیازما و افکار مرا بخوان.

og se om jeg er på fortapelsens vei, og led mig på evighetens vei!

ببین آیا خطایی در من هست، و مرا به راه جاودانی هدایت نما.