Psalms 74

En læresalme av Asaf. Hvorfor, Gud, har du forkastet oss for evig tid? Hvorfor ryker din vrede mot den hjord du før?

Kial, ho Dio, Vi forpuŝis nin por ĉiam? Kial fumas Via kolero kontraŭ la ŝafoj de Via paŝtejo?

Kom i hu din menighet, som du vant din i fordums tid, som du gjenløste til å være din arvs stamme, Sions berg, hvor du tok bolig!

Rememoru Vian komunumon, kiun Vi aĉetis en la tempo antikva, La genton de Via heredo, kiun Vi liberigis, Ĉi tiun monton Cion, sur kiu Vi loĝiĝis.

Opløft dine trin til de evige grushoper! Alt har fienden fordervet i helligdommen.

Direktu Viajn paŝojn al la eternaj ruinoj, Al ĉio, kion detruis malamiko en la sanktejo.

Dine motstandere har brølt midt i ditt forsamlingshus; de har satt sine egne tegn op til tegn.

Krias Viaj malamikoj en Via domo, Metis tie siajn signojn.

Det var et syn som når økser løftes i tykke skogen.

Oni vidas, kiel ili levas la hakilojn Kontraŭ la lignajn plektaĵojn.

Og nu, alt det som fantes av billedverk, det slo de sønder med øks og hammer.

Kaj nun ĉiujn ĝiajn skulptaĵojn Ili dishakas per hakilo kaj marteloj.

De har satt ild på din helligdom; like til grunnen har de vanhelliget ditt navns bolig.

Ili bruligis per fajro Vian sanktejon, Malhonore alterigis la loĝejon de Via nomo.

De har sagt i sitt hjerte: Vi vil ødelegge dem alle tilsammen! De har opbrent alle Guds forsamlingshus i landet.

Ili diris en sia koro: Ni ruinigos ilin tute; Ili forbruligis ĉiujn domojn de Dio en la lando.

Våre egne tegn ser vi ikke; det er ikke nogen profet mere, ikke nogen hos oss som vet hvor lenge det skal vare.

Niajn signojn ni ne vidis; Jam ne ekzistas profeto, Kaj neniu ĉe ni scias, kiel longe tio daŭros.

Hvor lenge, Gud, skal motstanderen håne, fienden forakte ditt navn evindelig?

Kiel longe, ho Dio, mokos la premanto? Ĉu eterne la malamiko insultos Vian nomon?

Hvorfor drar du din hånd, din høire hånd tilbake? Ta den ut av din barm og ødelegg!

Kial Vi retenas Vian brakon kaj Vian dekstran manon? Ekstermu ilin el Via basko.

Gud er dog min konge fra fordums tid, han som skaper frelse på den vide jord.

Dio estas ja mia Reĝo de antikve, Li faras savon sur la tero.

Du er den som skilte havet med din styrke, knuste dragenes hoder på vannene.

Vi disŝiris per Via forto la maron, Vi rompis la kapojn de balenoj en la akvo;

Du sønderslo Leviatans hoder, du gav den til føde for ørkenens folk.

Vi disbatis la kapojn de la levjatano, Vi donis ĝin por manĝo al la bestoj de la dezerto;

Du lot kilde og bekk bryte frem, du uttørket evige strømmer.

Vi elfendis fonton kaj torenton, Vi elsekigis potencajn riverojn.

Dig hører dagen til, dig også natten; du har skapt himmellysene og solen.

Al Vi apartenas la tago, kaj al Vi apartenas la nokto; Vi aranĝis lumon kaj sunon;

Du har fastsatt alle jordens grenser; sommer og vinter - du har dannet dem.

Vi difinis ĉiujn limojn de la tero; La someron kaj la vintron Vi aranĝis.

Kom dette i hu: Fienden har hånet Herren, og et dårlig folk har foraktet ditt navn!

Rememoru tion, ke malamiko insultas la Eternulon Kaj popolo malsaĝa malhonoras Vian nomon.

Overgi ikke din turteldue til den mordlystne skare, glem ikke dine elendiges skare evindelig!

Ne fordonu al sovaĝa besto la animon de Via turto; La anaron de Viaj mizeruloj ne forgesu por ĉiam.

Se til pakten! For landets mørke steder er fulle av volds boliger.

Rememoru la interligon, Ĉar ĉiuj mallumaj lokoj de la tero estas plenaj de rabejoj.

La ikke den undertrykte vende tilbake med skam, la den elendige og fattige love ditt navn!

La suferanto ne reiru hontigita; Malriĉulo kaj mizerulo gloru Vian nomon.

Reis dig, Gud, før din sak, kom i hu at du blir hånet av dåren hele dagen!

Leviĝu, ho Dio, defendu Vian aferon; Rememoru la malhonoron, kiun malsaĝulo faras al Vi ĉiutage.

Glem ikke dine fienders røst, dine motstanderes bulder, som stiger op all tid!

Ne forgesu la krion de Viaj malamikoj; La bruo de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ Vi, konstante kreskas.