Mark 5

A ka whiti ratou ki tawahi o te moana, ki te whenua o nga kararini.

et venerunt trans fretum maris in regionem Gerasenorum

Na, mahuta kau i te kaipuke, ka tutaki ki a ia tetahi tangata i puta mai i nga urupa, he wairua poke tona,

et exeunti ei de navi statim occurrit ei de monumentis homo in spiritu inmundo

Kei nga urupa nei tona nohoanga; a, ahakoa he mekameka, hore rawa ia i taea e tetahi tangata te here.

qui domicilium habebat in monumentis et neque catenis iam quisquam eum poterat ligare

He maha hoki ona herenga ki nga here waewae, ki nga mekameka, heoi motumotuhia ana e ia nga mekameka, mongomonga noa ano nga here waewae: kihai tetahi tangata i kaha ki te whakamarie i a ia.

quoniam saepe conpedibus et catenis vinctus disrupisset catenas et conpedes comminuisset et nemo poterat eum domare

I nga urupa tonu ia, i nga maunga i te po, i te ao, e hamama ana, e haehae ana i a ia ki te kohatu.

et semper nocte ac die in monumentis et in montibus erat clamans et concidens se lapidibus

A, i tona kitenga i a Ihu i tawhiti, oma ana ia, koropiko ana ki a ia.

videns autem Iesum a longe cucurrit et adoravit eum

He nui tona reo ki te karanga, ka mea, Ko te aha taku ki a koe, e Ihu, e te Tama a te Atua, a te Runga Rawa? ko te Atua taku whakaoati mou, na kaua ahau e whakamamaetia.

et clamans voce magna dicit quid mihi et tibi Iesu Fili Dei summi adiuro te per Deum ne me torqueas

He meatanga hoki nana ki a ia, Puta mai i tenei tangata, e te wairua poke.

dicebat enim illi exi spiritus inmunde ab homine

Na ka ui ia ki a ia, Ko wai tou ingoa? Ka whakahokia e tera, ka mea, Ko Rihiona toku ingoa: he tokomaha hoki matou.

et interrogabat eum quod tibi nomen est et dicit ei Legio nomen mihi est quia multi sumus

A he nui tana inoi ki a ia kia kaua ratou e tonoa atu i taua whenua.

et deprecabatur eum multum ne se expelleret extra regionem

Na kei reira, kei nga maunga, tetahi kahui poaka e kai ana, tona tini.

erat autem ibi circa montem grex porcorum magnus pascens

Na ka inoi nga rewera katoa ki a ia, ka mea, Tonoa matou ki nga poaka, kia tomo matou ki a ratou.

et deprecabantur eum spiritus dicentes mitte nos in porcos ut in eos introeamus

Na tukua ana ratou e Ihu, Heoi, ko te putanga o nga wairua poke, ka tomo ki nga poaka: ko te tino rerenga o te kahui ra te pari ki te moana, ko te maha kei te rua mano, a paremo iho ki te moana.

et concessit eis statim Iesus et exeuntes spiritus inmundi introierunt in porcos et magno impetu grex praecipitatus est in mare ad duo milia et suffocati sunt in mare

Na whati ana nga kaiwhangai o nga poaka, a korerotia ana ki te pa, ki aua whenua. Na ka puta ratou a kia kite i taua mea kua meatia nei.

qui autem pascebant eos fugerunt et nuntiaverunt in civitatem et in agros et egressi sunt videre quid esset facti

A, no to ratou taenga mai ki a Ihu, ka kite i te tangata i nohoia nei e nga rewera, tera i te rihiona, e noho ana, kua oti te whakakakahu, kua tika nga mahara, ka mataku ratou.

et veniunt ad Iesum et vident illum qui a daemonio vexabatur sedentem vestitum et sanae mentis et timuerunt

A ka korerotia ki a ratou, e te hunga i kite, te meatanga ki te tangata i nga rewera, ki nga poaka hoki.

et narraverunt illis qui viderant qualiter factum esset ei qui daemonium habuerat et de porcis

Na ka anga ratou ka tohe ki a ia kia haere atu i o ratou wahi.

et rogare eum coeperunt ut discederet de finibus eorum

A, no ka eke ia ki te kaipuke, ka inoi ki a ia te tangata i nga rewera, kia waiho ia hei hoa mona.

cumque ascenderet navem coepit illum deprecari qui daemonio vexatus fuerat ut esset cum illo

Otira kihai a Ihu i tuku i a ia, engari i mea atu ki a ia, haere ki tou whare, ki ou whanaunga, ka korero ki a ratou i nga mea nui i meinga e te Ariki ki a koe, i tana atawhaitanga hoki i a koe.

et non admisit eum sed ait illi vade in domum tuam ad tuos et adnuntia illis quanta tibi Dominus fecerit et misertus sit tui

Na ka haere ia, ka anga ka korero ki Rekaporihi, i nga mea nunui i mea ai a Ihu ki a ia: a miharo ana nga tangata katoa.

et abiit et coepit praedicare in Decapoli quanta sibi fecisset Iesus et omnes mirabantur

A, no te whitinga atu ano o Ihu ki tawahi i runga i te kaipuke, he nui te tangata i huihui ki a ia: i te taha ano ia o te moana.

et cum transcendisset Iesus in navi rursus trans fretum convenit turba multa ad illum et erat circa mare

Na ko te haerenga mai o tetahi o nga rangatira o te whare karakia, ko Hairuha tona ingoa; ka kite i a ia, ka takoto ki ona waewae,

et venit quidam de archisynagogis nomine Iairus et videns eum procidit ad pedes eius

He nui tana inoi ki a ia, ka mea, Ko taku tamahine nohinohi kei te whakahemohemo: kia haere ake koe ki te whakapa i ou ringa ki a ia kia ora ai; a ka ora.

et deprecabatur eum multum dicens quoniam filia mea in extremis est veni inpone manus super eam ut salva sit et vivat

Na haere tahi ana raua; he tini hoki te tangata i aru i a ia, popo tonu ki a ia.

et abiit cum illo et sequebatur eum turba multa et conprimebant illum

Na ko tetahi wahine e mate ana i te pakaruhanga toto, ka tekau ma rua nga tau,

et mulier quae erat in profluvio sanguinis annis duodecim

He maha nga meatanga a nga rata tokomaha ki a ia, hemo noa ana rawa katoa, te matutu ake tetahi wahi, heoi kake haere ana te mate;

et fuerat multa perpessa a conpluribus medicis et erogaverat omnia sua nec quicquam profecerat sed magis deterius habebat

A, no tona rongonga ki a Ihu, ka haere i muri i roto i te mano, a pa ana ki tona kakahu.

cum audisset de Iesu venit in turba retro et tetigit vestimentum eius

I mea hoki, Ahakoa pa kau ahau ki ona kakahu, ka ora ahau.

dicebat enim quia si vel vestimentum eius tetigero salva ero

A mimiti tonu ake te puna o ona toto; no ka mahara a roto o tona tinana kua ora ia i te mate.

et confestim siccatus est fons sanguinis eius et sensit corpore quod sanata esset a plaga

Na mohio tonu a Ihu kua puta he mana i roto i a ia, ka tahurihuri i roto i te mano, ka mea, Ko wai tenei kua pa nei ki oku kakahu?

et statim Iesus cognoscens in semet ipso virtutem quae exierat de eo conversus ad turbam aiebat quis tetigit vestimenta mea

Ka mea ana akonga ki a ia, E kite ana koe i te mano e popo nei ki a koe, a e mea ana koe, Ko wai tenei kua pa mai ki ahau?

et dicebant ei discipuli sui vides turbam conprimentem te et dicis quis me tetigit

Heoi tirotiro ana ia kia kite i te wahine i mea nei i tenei mea.

et circumspiciebat videre eam quae hoc fecerat

Na ka haere mai te wahine me te wehi, me te wiri, i mahara hoki ki te mea i meatia ki a ia, a takoto ana ki tona aroaro, korerotia katoatia ana e ia te tikanga ki a ia.

mulier autem timens et tremens sciens quod factum esset in se venit et procidit ante eum et dixit ei omnem veritatem

Ano ra ko Ihu ki a ia, E ko, na tou whakapono koe i ora ai; haere marie, kia ora koe i tou mate.

ille autem dixit ei filia fides tua te salvam fecit vade in pace et esto sana a plaga tua

I a ia ano e korero ana, ka haere mai etahi o nga tangata a te rangatira o te whare karakia, ka mea, Kua mate tau tamahine: hei aha ake mau te whakararuraru i te Kaiwhakaako?

adhuc eo loquente veniunt ab archisynagogo dicentes quia filia tua mortua est quid ultra vexas magistrum

Otira kahore a Ihu i aro ki te kupu i korerotia, ka mea atu ki te rangatira o te whare karakia, Kaua e wehi, ko te whakapono ia kia whakapono.

Iesus autem verbo quod dicebatur audito ait archisynagogo noli timere tantummodo crede

A kihai tetahi tangata i tukua kia haere tahi me ia, ko Pita anake, ko hemi, ko Hoani teina o Hemi.

et non admisit quemquam sequi se nisi Petrum et Iacobum et Iohannem fratrem Iacobi

A, no te taenga atu ki te whare o te rangatira o te whare karakia, ka kite ia i te ngangau, i te nui hoki o te tangi, o te aue a etahi.

et veniunt in domum archisynagogi et videt tumultum et flentes et heiulantes multum

A, i tona tomokanga ki roto, ka mea ia ki a ratou, He aha koutou ka ngangau ai, ka tangi ai? kahore te kotiro i mate, engari e moe ana.

et ingressus ait eis quid turbamini et ploratis puella non est mortua sed dormit

Na kataina iho ia e ratou. Heoi, ka oti katoa te pei ki waho, ka mau ia ki te papa, ki te whaea o te kotiro, ratou ko ona hoa, ka tomo ki te wahi i takoto ai te kotiro.

et inridebant eum ipse vero eiectis omnibus adsumit patrem et matrem puellae et qui secum erant et ingreditur ubi erat puella iacens

Na ka mau ia ki te ringa o te kotiro, ka mea ki a ia, Tarita kumi; ko tona whakamaoritanga tenei, E ko, ko taku kupu tenei ki a koe, e ara.

et tenens manum puellae ait illi talitha cumi quod est interpretatum puella tibi dico surge

Na whakatika tonu ake te kotiro, a haere ana; kotahi tekau ma rua hoki ona tau. Na ko te tino miharotanga i miharo ai ratou.

et confestim surrexit puella et ambulabat erat autem annorum duodecim et obstipuerunt stupore maximo

A he nui tana whakatupato i a ratou, kia kaua tenei e mohiotia e tetahi tangata; ka ki kia hoatu he kai mana.

et praecepit illis vehementer ut nemo id sciret et dixit dari illi manducare