Job 16

Katahi a Hopa ka whakautu, ka mea,

respondens autem Iob dixit

Ka maha nga mea pena kua rangona nei e ahau: he kaiwhakamarie haumaruru rawa koutou katoa.

audivi frequenter talia consolatores onerosi omnes vos estis

E whai mutunga ranei nga kupu tikangakore? Na te aha ranei koe i whakaoho ki te whakahoki kupu mai?

numquid habebunt finem verba ventosa aut aliquid tibi molestum est si loquaris

E taea ano e ahau te korero pena i a koutou; me i penei to koutou wairua me toku wairua, hono tonu aku kupu ki a koutou, ka ruru ano toku upoko ki a koutou.

poteram et ego similia vestri loqui atque utinam esset anima vestra pro anima mea

E whakakaha ano ia toku mangai i a koutou, ka ai ano hoki te whakamarie a oku ngutu hei pehi i to koutou mamae.

consolarer et ego vos sermonibus et moverem caput meum super vos roborarem vos ore meo et moverem labia quasi parcens vobis

Ahakoa korero ahau, kahore toku pouri e iti iho; ki te mutu taku, ko tehea wahi o toku mamae ka taharahara iho.

sed quid agam si locutus fuero non quiescet dolor meus et si tacuero non recedet a me

Inaianei ano kua meinga ahau e ia kia ruha: moti iho i a koe toku whakaminenga katoa.

nunc autem oppressit me dolor meus et in nihili redacti sunt omnes artus mei

Na kua mau kita koe ki ahau, hei kaiwhakaatu i toku he: e whakatika ana mai hoki toku hirokitanga ki ahau, hei whakapuaki i toku he: e whakatika ana mai hoki toku hirokitanga ki ahau hei whakapuaki i toku he.

rugae meae testimonium dicunt contra me et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi

Haehaea ana ahau e ia i a ia e riri ana, e tukino ana ia i ahau; pakiri ana ona niho ki ahau; e whakakoi mai ana toku hoariri i ona kanohi ki ahau.

collegit furorem suum in me et comminans mihi infremuit contra me dentibus suis hostis meus terribilibus oculis me intuitus est

Hamama mai ana o ratou mangai ki ahau; whakahewea mai ana, kei te papaki ratou i toku paparinga; huihui ana ratou kia kotahi hei whawhai ki ahau.

aperuerunt super me ora sua exprobrantes percusserunt maxillam meam satiati sunt poenis meis

Kua tukua ahau e te Atua ki te hunga he, whakarerea putia ana ahau ki nga ringa o te hunga kino.

conclusit me Deus apud iniquum et manibus impiorum me tradidit

Humarie ana taku noho, heoi kua wawahi ia i ahau; kua mau ia ki toku kaki, tatatia ake ahau kia pakaru rikiriki; whakaturia ana ahau e ia hei koperenga pere mana.

ego ille quondam opulentus repente contritus sum tenuit cervicem meam confregit me et posuit sibi quasi in signum

Karapotia ana ahau e ana kaikopere, motumotuhia ana e ia oku whatumanawa, kahore hoki e tohungia; ringihia ana e ia toku au ki te whenua.

circumdedit me lanceis suis convulneravit lumbos meos non pepercit et effudit in terra viscera mea

He mea wawahi ahau nana, he wahanga, he wahanga; ano he tangata kaha ia e rere mai ana ki runga ki ahau.

concidit me vulnere super vulnus inruit in me quasi gigans

Tuituia ana e ahau he kakahu taratara mo toku kiri, whakaititia iho e ahau toku haona ki te puehu.

saccum consui super cutem meam et operui cinere cornu meum

Paruparu noa iho toku mata i te tangihanga, kei runga i oku kamo te atarangi o te mate;

facies mea intumuit a fletu et palpebrae meae caligaverunt

Ahakoa kahore he tutu i oku ringa, a he ma taku inoi.

haec passus sum absque iniquitate manus meae cum haberem mundas ad Deum preces

Kaua, e te whenua, e hipokina oku toto, kei whai wahi tanga ano hoki taku karanga.

terra ne operias sanguinem meum neque inveniat locum in te latendi clamor meus

Kei te rangi nei ano inaianei te kaiwhakaatu o taku, kei te wahi i runga toku kaititiro.

ecce enim in caelo testis meus et conscius meus in excelsis

E tawai mai ana oku hoa ki ahau, maturuturu tonu ia nga roimata o toku kanohi ki te Atua.

verbosi mei amici mei ad Deum stillat oculus meus

Kia tohe koa ia i to te tangata tika ki te Atua, i to te tama hoki a te tangata ki tona hoa!

atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo

Kia taka mai hoki nga tau torutoru nei, ka haere ahau i te ara e kore ai ahau e hoki mai ano.

ecce enim breves anni transeunt et semitam per quam non revertar ambulo