Lamentations 5

Kia mahara, e Ihowa, ki te mea kua pa nei ki a matou: tirohia mai, kia kite ai koe i to matou ingoa kino.
ACUÉRDATE, oh JEHOVÁ, de lo que nos ha sucedido: Ve y mira nuestro oprobio.
Kua riro to matou wahi tupu i nga tangata ke, o matou whare i nga tautangata.
Nuestra heredad se ha vuelto á extraños, Nuestras casas á forasteros.
He pani matou, kahore he matua, ko o matou whaea ano he pouaru.
Huérfanos somos sin padre, Nuestras madres como viudas.
Na te moni i inu wai ai matou; ko a matou wahie he mea hoko.
Nuestra agua bebemos por dinero; Nuestra leña por precio compramos.
Kei runga kei o matou kaki o matou kaiwhai: e mauiui ana matou, kahore he tanga manawa mo matou.
Persecución padecemos sobre nuestra cerviz: Nos cansamos, y no hay para nosotros reposo.
Kua hoatu e matou te ringa ki nga Ihipiana, ki nga Ahiriana, kia makona ai matou i te taro.
Al Egipcio y al Asirio dimos la mano, para saciarnos de pan.
I hara o matou matua, a kua kore; a kua whakawaha e matou o ratou he.
Nuestros padres pecaron, y son muertos; Y nosotros llevamos sus castigos.
Ko nga pononga o matou rangatira: kahore he kaiwhakaora mo matou i o ratou ringa.
Siervos se enseñorearon de nosotros; No hubo quien de su mano nos librase.
E tata mate matou ka whiwhi ai i te taro, i te hoari hoki o te koraha.
Con peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan Delante del cuchillo del desierto.
Mangu ana o matou kiri ano he oumu, i te wera ngau kino o te hemokai.
Nuestra piel se ennegreció como un horno Á causa del ardor del hambre.
Taea ana e ratou nga wahine o Hiona, nga wahine i nga pa o Hura.
Violaron á las mujeres en Sión, Á las vírgenes en las ciudades de Judá.
Ko nga rangatira, taronatia ake e to ratou ringa; kihai nga kanohi o nga kaumatua i whakahonoretia.
Á los príncipes colgaron por su mano; No respetaron el rostro de los viejos.
Ko nga taitama kei te waha i te huri, hinga ana nga tamariki i te pikaunga wahie.
Llevaron los mozos á moler, Y los muchachos desfallecieron en la leña.
Ko nga kaumatua i nga kuwaha kua kore, me te waiata hoki a nga taitama.
Los ancianos cesaron de la puerta, Los mancebos de sus canciones.
Kua mutu te koa o o matou ngakau, kua puta ke ta matou kanikani hei uhunga.
Cesó el gozo de nuestro corazón; Nuestro corro se tornó en luto.
Kua taka te karauna o to matou mahunga; aue, te mate mo matou! kua hara hoki matou.
Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡Ay ahora de nosotros! porque pecamos.
Na reira whakaruhi noa iho o matou ngakau; na enei mea pouriuri ana o matou kanohi.
Por esto fué entristecido nuestro corazón, Por esto se entenebrecieron nuestro ojos:
Na te maunga hoki o Hiona kua ururuatia nei, e haereerea nei e nga pokiha.
Por el monte de Sión que está asolado; Zorras andan en él.
Pumau tonu koe, ake ake, e Ihowa; ko tou torona kei tera whakatupuranga, kei tera whakatupuranga.
Mas tú, JEHOVÁ, permanecerás para siempre: Tu trono de generación en generación.
He aha koe i wareware tonu ai ki a matou? he aha koe i whakarere ai i a matou, a roa noa iho nga ra?
¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros, Y nos dejarás por largos días?
Whakatahuritia atu matou ki a koe, e Ihowa, a ka tahuri matou: whakahoutia o matou ra, kia rite ki o mua.
Vuélvenos, oh JEHOVÁ, á ti, y nos volveremos: Renueva nuestros días como al principio.
Otiia kua tino whakakahore rawa koe ki a matou, e tino nui ana tou riri ki a matou.
Porque repeliendo nos has desechado; Te has airado contra nosotros en gran manera.