Lamentations 5

Kia mahara, e Ihowa, ki te mea kua pa nei ki a matou: tirohia mai, kia kite ai koe i to matou ingoa kino.

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

Kua riro to matou wahi tupu i nga tangata ke, o matou whare i nga tautangata.

Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

He pani matou, kahore he matua, ko o matou whaea ano he pouaru.

Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

Na te moni i inu wai ai matou; ko a matou wahie he mea hoko.

Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

Kei runga kei o matou kaki o matou kaiwhai: e mauiui ana matou, kahore he tanga manawa mo matou.

Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

Kua hoatu e matou te ringa ki nga Ihipiana, ki nga Ahiriana, kia makona ai matou i te taro.

Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

I hara o matou matua, a kua kore; a kua whakawaha e matou o ratou he.

Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

Ko nga pononga o matou rangatira: kahore he kaiwhakaora mo matou i o ratou ringa.

Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

E tata mate matou ka whiwhi ai i te taro, i te hoari hoki o te koraha.

Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

Mangu ana o matou kiri ano he oumu, i te wera ngau kino o te hemokai.

Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

Taea ana e ratou nga wahine o Hiona, nga wahine i nga pa o Hura.

La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

Ko nga rangatira, taronatia ake e to ratou ringa; kihai nga kanohi o nga kaumatua i whakahonoretia.

La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

Ko nga taitama kei te waha i te huri, hinga ana nga tamariki i te pikaunga wahie.

La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

Ko nga kaumatua i nga kuwaha kua kore, me te waiata hoki a nga taitama.

La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

Kua mutu te koa o o matou ngakau, kua puta ke ta matou kanikani hei uhunga.

Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

Kua taka te karauna o to matou mahunga; aue, te mate mo matou! kua hara hoki matou.

Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

Na reira whakaruhi noa iho o matou ngakau; na enei mea pouriuri ana o matou kanohi.

Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

Na te maunga hoki o Hiona kua ururuatia nei, e haereerea nei e nga pokiha.

Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

Pumau tonu koe, ake ake, e Ihowa; ko tou torona kei tera whakatupuranga, kei tera whakatupuranga.

Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

He aha koe i wareware tonu ai ki a matou? he aha koe i whakarere ai i a matou, a roa noa iho nga ra?

Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

Whakatahuritia atu matou ki a koe, e Ihowa, a ka tahuri matou: whakahoutia o matou ra, kia rite ki o mua.

Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

Otiia kua tino whakakahore rawa koe ki a matou, e tino nui ana tou riri ki a matou.

Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.