Lamentations 5

Remember, O LORD, what is come upon us: consider, and behold our reproach.

Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων.

Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens.

Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους.

We are orphans and fatherless, our mothers are as widows.

Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι.

We have drunken our water for money; our wood is sold unto us.

Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας.

Our necks are under persecution: we labour, and have no rest.

Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν.

We have given the hand to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread.

Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον.

Our fathers have sinned, and are not; and we have borne their iniquities.

Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων.

Servants have ruled over us: there is none that doth deliver us out of their hand.

Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ ημας δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων.

We gat our bread with the peril of our lives because of the sword of the wilderness.

Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ εμπροσθεν της �ομφαιας της ερημου.

Our skin was black like an oven because of the terrible famine.

Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης.

They ravished the women in Zion, and the maids in the cities of Judah.

Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα.

Princes are hanged up by their hand: the faces of elders were not honoured.

Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν.

They took the young men to grind, and the children fell under the wood.

Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα.

The elders have ceased from the gate, the young men from their musick.

Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων.

The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning.

Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος.

The crown is fallen from our head: woe unto us, that we have sinned!

Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν.

For this our heart is faint; for these things our eyes are dim.

Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων.

Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.

Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω.

Thou, O LORD, remainest for ever; thy throne from generation to generation.

Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν.

Wherefore dost thou forget us for ever, and forsake us so long time?

Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων;

Turn thou us unto thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.

Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον.

But thou hast utterly rejected us; thou art very wroth against us.

Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα;