Job 37

At this also my heart trembleth, and is moved out of his place.

از این سبب دل من به لرزه می‌آید و بشدّت تکان می‌خورد.

Hear attentively the noise of his voice, and the sound that goeth out of his mouth.

غرّش صدای خدا را بشنوید و به زمزمه‌ای که از دهان او خارج می‌شود گوش بدهید.

He directeth it under the whole heaven, and his lightning unto the ends of the earth.

او برق را به سراسر آسمان می‌فرستد و هر گوشهٔ زمین را روشن می‌کند.

After it a voice roareth: he thundereth with the voice of his excellency; and he will not stay them when his voice is heard.

بعد غرّش صدای او همچون آواز با هیبت رعد به گوش می‌رسد و با صدای او تیرهای برق پیاپی رها می‌شوند.

God thundereth marvellously with his voice; great things doeth he, which we cannot comprehend.

به فرمان خدا کارهای عجیبی رخ می‌دهد که عقل ما از درک آنها عاجز است.

For he saith to the snow, Be thou on the earth; likewise to the small rain, and to the great rain of his strength.

به برف امر می‌کند که بر زمین ببارد و وقتی‌که بارش باران بر زمین شروع می‌شود،

He sealeth up the hand of every man; that all men may know his work.

مردم دست از کار می‌کشند و متوجّه قدرت او می‌شوند.

Then the beasts go into dens, and remain in their places.

حیوانات وحشی به بیشهٔ خود می‌شتابند و در آنجا پناه می‌برند.

Out of the south cometh the whirlwind: and cold out of the north.

توفان از جنوب می‌آید و باد سرد از شمال.

By the breath of God frost is given: and the breadth of the waters is straitened.

خدا بر آب دریاهای وسیع می‌دمد و آن را منجمد می‌سازد.

Also by watering he wearieth the thick cloud: he scattereth his bright cloud:

ابرها را از رطوبت پُر می‌کند و برق خود را به وسیلهٔ آنها به هر سو می‌فرستد.

And it is turned round about by his counsels: that they may do whatsoever he commandeth them upon the face of the world in the earth.

به فرمان او به همه‌جا حرکت می‌کنند و آنچه را که خدا اراده می‌فرماید، بجا می‌آورند.

He causeth it to come, whether for correction, or for his land, or for mercy.

او باران را برای مجازات مردم، یا به عنوان رحمت برای انسان و آبیاری زمین می‌فرستد.

Hearken unto this, O Job: stand still, and consider the wondrous works of God.

لحظه‌ای صبر کن و گوش بده و لحظه‌ای دربارهٔ کارهای عجیب خدا تأمل کن.

Dost thou know when God disposed them, and caused the light of his cloud to shine?

آیا می‌دانی که خدا چگونه ارادهٔ خود را عملی می‌سازد و برق را در بین ابرها تولید می‌کند؟

Dost thou know the balancings of the clouds, the wondrous works of him which is perfect in knowledge?

آیا می‌دانی که چطور ابرها در هوا معلّق می‌مانند؟ اینها همه کارهای شگفت‌آور خدایی است که در دانش و حکمت کامل است.

How thy garments are warm, when he quieteth the earth by the south wind?

وقتی زمین در اثر باد جنوب داغ می‌شود و لباسهایت از گرمی به تنت می‌چسبند،

Hast thou with him spread out the sky, which is strong, and as a molten looking glass?

آیا می‌توانی خدا را کمک کنی که آسمان را گسترش بدهد و آن را مثل آهن صیقل داده شده، سخت بگرداند؟

Teach us what we shall say unto him; for we cannot order our speech by reason of darkness.

به ما یاد بده که به او چه بگوییم، زیرا فکر ما نارساست و نمی‌دانیم که چگونه با او صحبت کنیم.

Shall it be told him that I speak? if a man speak, surely he shall be swallowed up.

من جرأت آن را ندارم که با خدا حرف بزنم، زیرا می‌ترسم که کشته شوم.

And now men see not the bright light which is in the clouds: but the wind passeth, and cleanseth them.

همان‌طور که نمی‌توانیم در آسمان صاف و بی‌ابر، به نور خورشید نگاه کنیم،

Fair weather cometh out of the north: with God is terrible majesty.

همچنین نیز نمی‌توانیم به جلال با هیبت خدا، که با شکوه تمام بر ما می‌درخشد، خیره شویم.

Touching the Almighty, we cannot find him out: he is excellent in power, and in judgment, and in plenty of justice: he will not afflict.

خدای قادر مطلق آن‌قدر با عظمت است که ما حتّی نمی‌توانیم تصوّر کنیم. او در قدرت و عدالت بزرگ است و نسبت به همه از روی انصاف رفتار می‌کند و بر کسی ظلم نمی‌کند.

Men do therefore fear him: he respecteth not any that are wise of heart.

بنابراین همهٔ انسانها از او می‌ترسند و او به کسانی‌که ادّعای حکمت می‌کنند، توجّهی ندارد.