Lamentations 5

Ricordati, Eterno, di quello che ci è avvenuto! Guarda e vedi il nostro obbrobrio!

خداوندا، به یادآور که چه بلایی بر سر ما آمده است: ببین که چگونه خوار و رسوا شده‌ایم!

La nostra eredità è passata a degli stranieri, le nostre case, a degli estranei.

سرزمین موروثی ما به دست بیگانگان افتاده است و در خانه‌های ما مردم بیگانه زندگی می‌کنند.

Noi siam diventati orfani, senza padre, le nostre madri son come vedove.

ما یتیم شده‌ایم. پدران ما به دست دشمن کشته شده و مادران ما بیوه شده‌اند.

Noi beviamo la nostr’acqua a prezzo di danaro, le nostre legna ci vengono a pagamento.

آبی را که می‌خوریم و هیزمی را که برای آتش به کار می‌بریم، باید بخریم.

Col collo carico noi siamo inseguiti, siamo spossati, non abbiamo requie.

باری سخت و دشوار بر دوش خود می‌کشیم. خسته و ناتوان شده‌ایم و راحتی نداریم.

Abbiam teso la mano verso l’Egitto e verso l’Assiria, per saziarci di pane.

پیش مردم مصر و آشور دست دراز کردیم تا لقمه نانی به ما بدهند و زنده بمانیم.

I nostri padri hanno peccato, e non sono più; e noi portiamo la pena delle loro iniquità.

نیاکان ما گناه کردند امّا آنها از بین رفتند و اینک ما تاوان گناه آنها را پس می‌دهیم.

Degli schiavi dominano su noi, e non v’è chi ci liberi dalle loro mani.

غلامان بر ما حکومت می‌کنند و کسی نیست که ما را از قدرت آنها نجات بدهد.

Noi raccogliamo il nostro pane col rischio della nostra vita, affrontando la spada del deserto.

یک لقمه نان را در بیابان با خطر جان به دست می‌آوریم.

La nostra pelle brucia come un forno, per l’arsura della fame.

از شدّت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدن ما همچون تنورِ داغ است.

Essi hanno disonorato le donne in Sion, le vergini nelle città di Giuda.

همسران ما در کوه صهیون مورد تجاوز قرار گرفتند و دختران ما در تمام روستاهای یهودیه مجبور شدند خود را تسلیم کنند.

I capi sono stati impiccati dalle loro mani, la persona de’ vecchi non è stata rispettata.

رهبران ما را به دار آویخته‌اند و به ریش‌سفیدان ما بی‌احترامی شده است.

I giovani han portato le macine, i giovanetti han vacillato sotto il carico delle legna.

از جوانان ما در آسیاب کار می‌کشند و اطفال ما در زیر بارِ گران هیزم، از پا می‌افتند.

I vecchi hanno abbandonato la porta, i giovani la musica dei loro strumenti.

پیر مردان ما دیگر در کنار دروازهٔ شهر دیده نمی‌شوند و جوانان ما دیگر آواز نمی‌خوانند.

La gioia de’ nostri cuori è cessata, le nostre danze son mutate in lutto.

خوشی و سرور از دلهای ما رخت بربسته و رقص و پایکوبی ما به ماتم تبدیل شده است.

La corona ci è caduta dal capo; guai a noi, poiché abbiamo peccato!

وای بر ما که گناه کردیم و تاج جلال و افتخار را از دست دادیم.

Per questo langue il nostro cuore, per questo s’oscuran gli occhi nostri:

دلهای ما بی‌تاب و چشمان ما تار گشته‌اند،

perché il monte di Sion è desolato, e vi passeggian le volpi.

زیرا کوه صهیون، ویران و محل گشت و گذار شغالان شده است.

Ma tu, o Eterno, regni in perpetuo; il tuo trono sussiste d’età in età.

خداوندا، تو فرمانروای ابدی جهان هستی و تاج و تخت تو بی‌زوال است.

Perché ci dimenticheresti tu in perpetuo, e ci abbandoneresti per un lungo tempo?

چرا ما را برای همیشه از یاد بردی؟ چرا ما را برای مدّتی طولانی ترک کردی؟

Facci tornare a te, o Eterno, e noi torneremo! Ridonaci de’ giorni come quelli d’un tempo!

ای خداوند، ما را دوباره به سوی خود بازگردان و جلال پیشین ما را بازگردان.

Ché, ora, tu ci hai veramente reietti, e ti sei grandemente adirato contro di noi!

آیا ما را بکلّی ترک کرده و از ما بی‌نهایت خشمگین هستی؟