Job 16

Allora Giobbe rispose e disse:

Ijob respondis kaj diris:

"Di cose come codeste, ne ho udite tante! Siete tutti dei consolatori molesti!

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

Non ci sarà egli una fine alle parole vane? Che cosa ti provoca a rispondere?

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

Anch’io potrei parlare come voi, se voi foste al posto mio; potrei mettere assieme delle parole contro a voi e su di voi scrollare il capo;

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

potrei farvi coraggio con la bocca; e il conforto delle mie labbra vi calmerebbe.

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

Se parlo, il mio dolore non ne sarà lenito; e se cesso di parlare, che sollievo ne avrò?

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

Ora, purtroppo, Dio m’ha ridotto senza forze, ha desolato tutta la mia casa;

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

m’ha coperto di grinze e questo testimonia contro a me, la mia magrezza si leva ad accusarmi in faccia.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

La sua ira mi lacera, mi perseguita, digrigna i denti contro di me. Il mio nemico aguzza gli occhi su di me.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

Apron larga contro a me la bocca, mi percuoton per obbrobrio le guance, si metton tutt’insieme a darmi addosso.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

Iddio mi dà in balìa degli empi, mi getta in mano dei malvagi.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

Vivevo in pace, ed egli m’ha scosso con violenza, m’ha preso per la nuca, m’ha frantumato, m’ha posto per suo bersaglio.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

I suoi arcieri mi circondano, egli mi trafigge i reni senza pietà, sparge a terra il mio fiele.

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

Apre sopra di me breccia su breccia, mi corre addosso come un guerriero.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

Mi son cucito un cilicio sulla pelle, ho prostrato la mia fronte nella polvere.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

Il mio viso è rosso di pianto, e sulle mie palpebre si stende l’ombra di morte.

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

Eppure, le mie mani non commisero mai violenza, e la mia preghiera fu sempre pura.

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

O terra, non coprire il mio sangue, e non vi sia luogo ove si fermi il mio grido!

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

Già fin d’ora, ecco, il mio Testimonio è in cielo, il mio Garante è nei luoghi altissimi.

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

Gli amici mi deridono, ma a Dio si volgon piangenti gli occhi miei;

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

sostenga egli le ragioni dell’uomo presso Dio, le ragioni del figliuol d’uomo contro i suoi compagni!

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

Poiché, pochi anni ancora, e me ne andrò per una via senza ritorno.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.