Lamentations 5

Emlékezzél meg Uram, mi esett meg rajtunk; tekintsd meg és lásd meg gyalázatunkat!

Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.

A mi örökségünk idegenekre szállt; házaink a jövevényekéi.

Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.

Apátlan árvák lettünk; anyáink, mint az özvegyek.

Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.

Vizünket pénzért iszszuk, tűzifánkat áron kapjuk.

Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.

Nyakunknál fogva hajtatunk; elfáradtunk, nincsen nyugtunk.

Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.

Égyiptomnak adtunk kezet, az assziroknak, hogy jóllakjunk kenyérrel.

Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.

Apáink vétkeztek; nincsenek; mi hordozzuk vétkeiket.

Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.

Szolgák uralkodnak rajtunk; nincs a ki megszabadítson kezökből.

Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.

Életünk veszélyeztetésével szerezzük kenyerünket a pusztában levő fegyver miatt.

Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.

Bőrünk, mint a kemencze, megfeketedett az éhség lázától.

Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.

Az asszonyokat meggyalázták Sionban, a szűzeket Júda városaiban.

Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.

A fejedelmeket kezökkel akasztották fel; a vének orczáit nem becsülik.

Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.

Az ifjak a kézi malmot hordozzák, és a gyermekek a fahordásban botlanak el.

Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.

A vének eltüntek a kapuból, *megszüntek* az ifjak énekelni.

Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.

Oda van a mi szívünk öröme, gyászra fordult a mi körtánczunk.

Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.

Elesett a mi fejünknek koronája, jaj most nékünk mert vétkeztünk!

Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.

Ezért lett beteg a mi szívünk, ezekért homályosodtak meg a mi szemeink;

Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;

A Sion hegyéért, hogy elpusztult; rókák futkosnak azon!

Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.

Te Uram örökké megmaradsz; a te királyi széked nemzedékről nemzedékre!

Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.

Miért feledkezel el örökre mi rólunk? *miért* hagysz el minket hosszú időre?

Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?

Téríts vissza Uram magadhoz és visszatérünk; újítsd meg a mi napjainkat, mint régen.

Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.

Mert bizony-bizony megvetettél minket; megharagudtál ránk felettébb!

Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.