Psalms 74

Aszáf tanítása. Miért vetettél el, oh Isten, teljesen? Miért füstölög haragod a te legelődnek juhai ellen?

خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کردی؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم چنین خشمگین شده‌ای؟

Emlékezzél meg a te gyülekezetedről, a melyet régen szerzettél és a melyet megváltottál: a te örökségednek részéről, a Sion hegyéről, a melyen lakozol!

قوم خود را به یاد آور، آنانی را که از زمان قدیم برگزیدی تا قوم تو باشند. آنانی را که از بردگی بازخرید کردی تا طایفهٔ خاص تو باشند. صهیون را که در آن ساکن بودی به یاد آور.

Lépj fel a teljes pusztaságba; mindent tönkre tett az ellenség a szent helyen!

بر این خرابه‌ها عبور کن و ببین که دشمن چگونه همه‌چیز را در خانهٔ تو ویران نموده است!

Támadóid a te gyülekezeted hajlékában ordítanak: jeleiket tűzték fel jelekké.

دشمنانت در معبد بزرگ تو، بانگ پیروزی برآوردند و پرچم خود را در آنجا برافراشتند.

Úgy tünnek fel, mint mikor valaki fejszéjét emelgeti az erdőnek sűrű fáira.

مانند هیزم‌شکنانی که با تبر برای قطع درختان آمده باشند،

Faragványait már mind összetördelték: fejszékkel és pőrölyökkel.

تمام نقش‌های تراشیده شده را با چکش و تبر خراب کردند.

Szent helyedet lángba borították; neved hajlékát földig megfertőztették.

مکانهای مقدّس تو را خراب کردند و آن را به آتش کشیدند و جایی را که محل پرستش تو بود، بی‌حرمت ساختند.

Ezt mondották szívökben: Dúljuk fel őket mindenestől! Felgyújtották Istennek minden hajlékát az országban.

با خود گفتند: «آنها را بکلّی لِه می‌کنیم.» پس تمام معابد را در سراسر خاک اسرائیل آتش زدند.

Jeleinket nem látjuk, próféta nincs többé, és nincs közöttünk, a ki tudná: meddig tart *ez?*

همه آثار مقدّس ما را از بین بردند. هیچ‌یک از انبیا باقی نمانده‌اند و هیچ‌کس نمی‌‌داند که این وضع تا به کی ادامه خواهد داشت.

Meddig szidalmaz, oh Isten, a sanyargató? Örökké gyalázza-é az ellenség a te nevedet?

خدایا، تا به کی به دشمنانت اجازه می‌دهی که به تو توهین کنند؟ آیا آنان همیشه نام تو را بی‌حرمت خواهند ساخت؟

Miért húzod vissza kezedet, jobbodat? *Vond* ki kebeledből: végezz!

چرا به ما کمک نمی‌کنی؟ چرا دست خود را عقب کشیده‌ای؟

Pedig Isten az én királyom eleitől fogva, a ki szabadításokat mível e föld közepette.

امّا تو ای خدا، از روز ازل پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

Te hasítottad ketté a tengert erőddel; te törted össze a czethalak fejeit a vizekben.

با قدرت خود دریا را شکافتی و سر نهنگها را در اعماق دریا شکستی.

Te rontottad meg a leviathánnak fejét, s adtad azt eledelül a pusztai népnek.

تو سر هیولای دریایی را شکستی و او را خوراک صحرانشینان کردی.

Te fakasztottad fel a forrást és patakot, te száraztottad meg az örök folyókat.

چشمه‌ها و جوی‌ها را جاری ساختی و رودخانه‌های بزرگی را که همیشه جاری بودند خشک کردی.

Tiéd a nappal, az éjszaka is tiéd; te formáltad a világosságot és a napot.

شب و روز را پدید آوردی و ماه و خورشید را در آسمان قرار دادی.

Te szabtad meg a földnek minden határát: a nyarat és a telet te formáltad.

حدّ و حدود تمام جهان از توست و تو تابستان و زمستان را به وجود آوردی.

Emlékezzél meg erről: ellenség szidalmazta az Urat, s bolond nép káromolta a te nevedet.

امّا خداوندا، ببین که دشمنان چگونه تو را مسخره می‌کنند و مردم بی‌خدا، به نام تو توهین می‌کنند.

Ne adjad a fenevadnak a te gerliczédnek lelkét; szegényeidnek gyülekezetéről ne feledkezzél meg végképen!

قوم بیچاره‌ات را فراموش نکن و قوم خود را به دست دشمنانشان رها مکن.

Tekints a szövetségre; mert telve vannak e földnek rejtekhelyei zsaroló tanyákkal.

پیمانی را که با ما بسته‌ای به یاد آور، زیرا که شریران در مکانهای تاریک، در سرتاسر سرزمین ما در کمینند.

A megrontott ne térjen szégyenvallással vissza; a nyomorult és szűkölködő dicsérje a te nevedet.

مظلومان را شرمنده مکن، تا مردم مسکین و نیازمند نام تو را ستایش کنند.

Kelj fel, oh Isten, és védd a te ügyedet; emlékezzél meg a te gyaláztatásodról, a melylyel naponként illet téged a bolond!

خدایا، برخیز و از حق خود دفاع کن، ببین که مردم بی‌خدا، تمام روز به تو توهین می‌کنند.

Ne felejtkezzél el ellenségeidnek szaváról, és az ellened támadók háborgatásáról, a mely szüntelen nevekedik!

فریاد خشمگین دشمنان و غوغای مخالفین را که همیشه بلند است، نادیده مگیر!