Psalms 49

Dem Vorsänger. Von den Söhnen Korahs, ein Psalm. Höret dies, ihr Völker alle; nehmet es zu Ohren, alle Bewohner der Welt;

Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm.

Sowohl Menschensöhne als Männersöhne, Reiche und Arme allzumal!

Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!

Mein Mund soll Weisheit reden, und das Sinnen meines Herzens soll Einsicht sein.

Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!

Neigen will ich zu einem Spruche mein Ohr, mein Rätsel eröffnen bei der Laute.

Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.

Warum sollte ich mich fürchten in Tagen des Übels, wenn die Ungerechtigkeit derer, die mir auf der Ferse sind, mich umringt.

Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.

Welche auf ihr Vermögen vertrauen und der Größe ihres Reichtums sich rühmen?

Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?

Keineswegs vermag jemand seinen Bruder zu erlösen, nicht kann er Gott sein Lösegeld geben,

Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.

(Denn kostbar ist die Erlösung ihrer Seele, und er muß davon abstehen auf ewig)

Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.

Daß er fortlebe immerdar, die Grube nicht sehe.

(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)

Denn er sieht, daß die Weisen sterben, daß der Tor und der Unvernünftige miteinander umkommen und anderen ihr Vermögen lassen.

Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.

Ihr Gedanke ist, daß ihre Häuser stehen in Ewigkeit, ihre Wohnungen von Geschlecht zu Geschlecht; sie nennen Ländereien nach ihrem Namen.

Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.

Doch der Mensch, der in Ansehen ist, bleibt nicht; er gleicht dem Vieh, das vertilgt wird.

Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.

Dieser ihr Weg ist ihre Torheit; und die nach ihnen kommen, haben Wohlgefallen an ihren Worten. (Sela.)

Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.

Man legt sie in den Scheol wie Schafe, der Tod weidet sie; und am Morgen herrschen die Aufrichtigen über sie; und ihre Gestalt wird der Scheol verzehren, fern von ihrer Wohnung.

Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. Sela.

Gott aber wird meine Seele erlösen von der Gewalt des Scheols; denn er wird mich aufnehmen. (Sela.)

Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego.

Fürchte dich nicht, wenn ein Mann sich bereichert, wenn sich vergrößert die Herrlichkeit seines Hauses.

Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. Sela.

Denn wenn er stirbt, nimmt er das alles nicht mit; nicht folgt ihm hinab seine Herrlichkeit.

Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.

Ob er auch seine Seele segnete in seinem Leben, -und man wird dich loben, wenn du dir selbst Gutes tust-

Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.

Sie wird kommen zu dem Geschlecht seiner Väter; nimmermehr werden sie das Licht sehen.

A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:

Der Mensch, der in Ansehen ist und keine Einsicht hat, gleicht dem Vieh, das vertilgt wird.

Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości. Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.