Job 24

Pourquoi le Tout-Puissant ne met-il pas des temps en réserve, Et pourquoi ceux qui le connaissent ne voient-ils pas ses jours?

Czemuż od Wszechmocnego nie są zakryte czasy? a którzy go znają, nie widzą dni jego?

On déplace les bornes, On vole des troupeaux, et on les fait paître;

Niezbożni granice przenoszą, trzody zabierają i pasą.

On enlève l'âne de l'orphelin, On prend pour gage le boeuf de la veuve;

Osła sierotek zajmują, a wołu od wdowy w zastawie biorą.

On repousse du chemin les indigents, On force tous les malheureux du pays à se cacher.

Spychają ubogich z drogi; spólnie się muszą nędzni kryć na ziemi.

Et voici, comme les ânes sauvages du désert, Ils sortent le matin pour chercher de la nourriture, Ils n'ont que le désert pour trouver le pain de leurs enfants;

Oto jako leśne osły w puszczach wychodzą na robotę swoję, wstawając rano na łupiestwo; pustynia jest chlebem ich, i dzieci ich.

Ils coupent le fourrage qui reste dans les champs, Ils grappillent dans la vigne de l'impie;

Na polu ubogiego pożynają zboże, a niepobożni z winnic zbierają.

Ils passent la nuit dans la nudité, sans vêtement, Sans couverture contre le froid;

Nagich nocować przymuszają bez odzienia, którzy się nie mają czem nakryć na zimnie.

Ils sont percés par la pluie des montagnes, Et ils embrassent les rochers comme unique refuge.

Powodzią gór zmaczani bywają, nie mając mieszkania przytulają się do skały.

On arrache l'orphelin à la mamelle, On prend des gages sur le pauvre.

Porywają sierotkę od piersi, a od ubogiego biorą zastaw.

Ils vont tout nus, sans vêtement, Ils sont affamés, et ils portent les gerbes;

Nagiemu dopuszczają chodzić bez odzienia, a o głodzie chowają tych, którzy ich snopy noszą.

Dans les enclos de l'impie ils font de l'huile, Ils foulent le pressoir, et ils ont soif;

A ci, którzy między murami ich wyciskają oliwę i prasy tłoczą, pragną.

Dans les villes s'exhalent les soupirs des mourants, L'âme des blessés jette des cris.... Et Dieu ne prend pas garde à ces infamies!

Ludzie w mieście wzdychają, a dusze zabitych wołają, a Bóg temu wstrętu nie czyni.

D'autres sont ennemis de la lumière, Ils n'en connaissent pas les voies, Ils n'en pratiquent pas les sentiers.

Cić to są, którzy się sprzeciwiają światłości, a nie znają dróg jej, ani stanęli na ścieszkach jej.

L'assassin se lève au point du jour, Tue le pauvre et l'indigent, Et il dérobe pendant la nuit.

Raniuczko wstaje mężobójca, zabija ubogiego i niedostatecznego, a w nocy jest jako złodziej.

L'oeil de l'adultère épie le crépuscule; Personne ne me verra, dit-il, Et il met un voile sur sa figure.

Oko cudzołożnika pilnuje zmierzku, mówiąc: Nie ujrzy mię nikt; i zakrywa oblicze swe.

La nuit ils forcent les maisons, Le jour ils se tiennent enfermés; Ils ne connaissent pas la lumière.

Podkopywają w ciemności domy, które sobie naznaczyli, i nienawidzą światła.

Pour eux, le matin c'est l'ombre de la mort, Ils en éprouvent toutes les terreurs.

Ale zaranek jest im jako cień śmierci; jeźli ich kto pozna, przypada na nich strach cienia śmierci.

Eh quoi! l'impie est d'un poids léger sur la face des eaux, Il n'a sur la terre qu'une part maudite, Il ne prend jamais le chemin des vignes!

Lekkimi są na wodach; przeklęty dział ich na ziemi; nie patrzą na drogę wolną.

Comme la sécheresse et la chaleur absorbent les eaux de la neige, Ainsi le séjour des morts engloutit ceux qui pèchent!

Jako susza i gorącość trawią wody śnieżne, tak grób grzeszników.

Quoi! le sein maternel l'oublie, Les vers en font leurs délices, On ne se souvient plus de lui! L'impie est brisé comme un arbre,

Zapomina go żywot matki jego, a robak słodkość z niego czuje; niemasz więcej pamiątki jego, a nieprawość połamana jest jako drzewo.

Lui qui dépouille la femme stérile et sans enfants, Lui qui ne répand aucun bienfait sur la veuve!...

Roztrąca niepłodną, która nierodziła, a wdowie nie czyni dobrze.

Non! Dieu par sa force prolonge les jours des violents, Et les voilà debout quand ils désespéraient de la vie;

Pociąga też mocarzy możnością swoją: a gdy na nich powstał, zwątpili o żywocie swoim.

Il leur donne de la sécurité et de la confiance, Il a les regards sur leurs voies.

Daje mu Bóg, na czemby bezpiecznie spolegać mógł: wszakże oczy jego patrzą na drogi ich.

Ils se sont élevés; et en un instant ils ne sont plus, Ils tombent, ils meurent comme tous les hommes, Ils sont coupés comme la tête des épis.

Na chwilę wywyższeni są, alić ich niemasz; zniżeni i ściśnieni będą jako inni wszyscy, a jako wierzch kłosa ścięci będą.

S'il n'en est pas ainsi, qui me démentira, Qui réduira mes paroles à néant?

A jeźli nie tak jest, gdzież jest ten, coby mi zadał kłamstwo, a coby obrócił wniwecz słowa moje?