Psalms 88

Cantique. Psaume des fils de Koré. Au chef des chantres. Pour chanter sur la flûte. Cantique d'Héman, l'Ezrachite. Eternel, Dieu de mon salut! Je crie jour et nuit devant toi.

Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.

Que ma prière parvienne en ta présence! Prête l'oreille à mes supplications!

Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

Car mon âme est rassasiée de maux, Et ma vie s'approche du séjour des morts.

Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon.

Je suis mis au rang de ceux qui descendent dans la fosse, Je suis comme un homme qui n'a plus de force.

Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,

Je suis étendu parmi les morts, Semblable à ceux qui sont tués et couchés dans le sépulcre, A ceux dont tu n'as plus le souvenir, Et qui sont séparés de ta main.

Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

Tu m'as jeté dans une fosse profonde, Dans les ténèbres, dans les abîmes.

Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

Ta fureur s'appesantit sur moi, Et tu m'accables de tous tes flots. Pause.

Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.

Tu as éloigné de moi mes amis, Tu m'as rendu pour eux un objet d'horreur; Je suis enfermé et je ne puis sortir.

Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.

Mes yeux se consument dans la souffrance; Je t'invoque tous les jours, ô Eternel! J'étends vers toi les mains.

Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

Est-ce pour les morts que tu fais des miracles? Les morts se lèvent-ils pour te louer? Pause.

Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? Sela.

Parle-t-on de ta bonté dans le sépulcre, De ta fidélité dans l'abîme?

Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?

Tes prodiges sont-ils connus dans les ténèbres, Et ta justice dans la terre de l'oubli?

Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?

O Eternel! j'implore ton secours, Et le matin ma prière s'élève à toi.

Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.

Pourquoi, Eternel, repousses-tu mon âme? Pourquoi me caches-tu ta face?

Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?

Je suis malheureux et moribond dès ma jeunesse, Je suis chargé de tes terreurs, je suis troublé.

Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.

Tes fureurs passent sur moi, Tes terreurs m'anéantissent;

Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.

Elles m'environnent tout le jour comme des eaux, Elles m'enveloppent toutes à la fois.

Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.

Tu as éloigné de moi amis et compagnons; Mes intimes ont disparu.

Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.