Psalms 77

Asaphin Psalmi, Jedutunin edestä, edelläveisaajalle. Minä huudan äänelläni Jumalaa: Jumalaa minä huudan, ja hän kuultelee minua.

با صدای بلند نزد خدا زاری می‌کنم. در پیشگاه خدا فریاد می‌کنم تا او مرا بشنود.

Minun hätä-ajallani etsin minä Herraa: minun käteni on yöllä ojettu, ja ei lakkaa; sillä ei minun sieluni salli itseänsä lohduttaa.

به هنگام سختی، به درگاه خداوند دعا می‌کنم و تمام شب دستهای خود را به سوی او بلند می‌کنم، امّا تسلّی نمی‌یابم.

Minä ajattelen tosin Jumalan päälle, olen kuitenkin murheissani: minä tutkin, ja henkeni on sittekin ahdistuksessa, Sela!

خدا را یاد می‌کنم و آه می‌کشم. زمانی که به فکر فرو می‌روم، مأیوس می‌شوم.

Sinä pidät minun silmäni, että he valvovat: minä olen niin voimatoin, etten minä voi puhua.

خواب را از من گرفته‌ای، آن‌قدر پریشانم که نمی‌توانم حرف بزنم.

Minä ajattelen vanhoja aikoja, entisiä vuosia:

به روزگار گذشته فکر می‌کنم و سالهای پیش را به یاد می‌آورم.

Minä muistan yöllä minun kantelettani: minä puhun sydämelleni, ja minun henkeni tutkii:

تمام شب با خود فکر می‌کنم و می‌اندیشم و از خود می‌پرسم:

Heittäneekö Jumala pois ijankaikkisesti, ja ei yhtään armoa silleen osoittane?

«آیا خداوند ما را برای همیشه ترک خواهد کرد؟ آیا هرگز از ما راضی نخواهد شد؟

Puuttuneeko hänen laupiutensa ijankaikkisesti, ja olleeko lupauksella jo loppu suvusta sukuhun?

آیا دیگر ما را دوست ندارد؟ آیا پیمان او با ما باطل شده است؟

Onko Jumala unohtanut olla armollinen? ja sulkenut laupiutensa vihan tähden? Sela!

آیا خدا رحمت خود را فراموش کرده و خشم او، جای شفقت او را گرفته است؟»

Minä sanoin: se on minun heikkouteni; mutta Ylimmäisen oikia käsi voi kaikki muuttaa.

پس گفتم: «درد من این است که رفتار خدا با من عوض شده است.»

Sentähden minä muistan Herran töitä, ja minä ajattelen entisiä ihmeitäs,

من کارهای خداوند را به‌خاطر خواهم آورد و معجزات او را که در گذشته نشان داد، به یاد می‌آورم.

Ja puhun kaikista sinun töistäs, ja sanon sinun teoistas.

دربارهٔ تمام کارهای تو تفکّر خواهم نمود و دربارهٔ کارهای حیرت‌انگیز تو خواهم اندیشید.

Jumala, sinun ties on pyhä: kussa on niin väkevää Jumalaa kuin sinä Jumala?

خدایا، همهٔ کارهای تو مقدّسند. خدایی به بزرگی تو وجود ندارد.

Sinä olet se Jumala, joka ihmeitä tekee: sinä osoitit voimas kansain seassa.

تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی. تو قدرت خود را به همهٔ اقوام جهان نشان دادی.

Sinä lunastit sinun kansas käsivarrellas, Jakobin ja Josephin lapset, Sela!

تو با قدرت خود، قوم خود، یعنی فرزندان یعقوب و یوسف را آزاد نمودی.

Vedet näkivät sinun, Jumala, vedet näkivät sinun ja vapisivat, ja syvyydet pauhasivat,

ای خدا، وقتی آبها تو را دیدند، ترسیدند و اعماق دریا به لرزه درآمد.

Paksut pilvet kaasivat vettä, pilvet jylisivät ja nuolet lensivät sekaan.

ابرها باریدند، رعد در آسمان غرید، برق در همه‌جا درخشید.

Se jylisi taivaassa, ja sinun leimaukses välkkyi maan piirin päälle: maa liikkui ja värisi siitä.

صدای رعد تو در گِردباد بود و نور برق، جهان را روشن ساخت و زمین را به لرزه درآورد.

Sinun ties oli meressä, ja sinun polkus olivat suurissa vesissä, ja ei sinun jälkiäs kenkään tuntenut.

از دریا عبور نمودی و از عمق دریا گذشتی ولی اثری از جای پایت دیده نشد.

Sinä veit kansas niinkuin lammaslauman, Moseksen ja Aaronin kautta.

قوم خود را به وسیلهٔ موسی و هارون، مانند یک شبان رهبری نمودی.