Psalms 88

ای خداوند، خدای من، ای نجات‌دهندهٔ من، تمام روز نزد تو دعا می‌کنم و شب هنگام به درگاهت ناله می‌کنم.

En sang; en salme av Korahs barn; til sangmesteren; efter Mahalat leannot; en læresalme av Heman, esrahitten.

دعای مرا بشنو و به نالهٔ من توجّه نما.

Herre, min frelses Gud! Om dagen og om natten roper jeg for dig.

مشکلات زیادی بر من هجوم آورده و جانم را به لب رسانده‌اند.

La min bønn komme for ditt åsyn, bøi ditt øre til mitt klagerop!

تمامی قوتّم از بین رفته و مانند کسانی شده‌ام که در انتظار مرگ هستند.

For min sjel er mett av ulykker, og mitt liv er kommet nær til dødsriket.

مانند مردگان، فراموش شده‌ام و مانند یکی از کشته شدگانی هستم که در قبر گذاشته باشند؛ کسانی‌که ایشان را فراموش کرده‌ای و از الطاف تو محرومند.

Jeg aktes like med dem som farer ned i hulen; jeg er som en mann uten kraft,

مرا در ته گور و در تاریکی مطلق رها کردی.

frigitt som en av de døde, lik de ihjelslagne som ligger i graven, som du ikke mere kommer i hu, fordi de er skilt fra din hånd.

خشم تو بر من قرار گرفته و امواج غضب تو مرا احاطه کرده‌اند.

Du har lagt mig i dypenes hule, på mørke steder, i avgrunner.

آشنایانم را از من جدا کردی و مرا مورد تنفّر آنان قرار داده‌ای. آن‌چنان گرفتار شده‌ام که راه گریزی ندارم.

Din vrede tynger på mig, og med alle dine bølger trenger du mig. Sela.

چشمانم از غصّه تار گردیده‌اند. خداوندا، هر روز نزد تو دعا می‌کنم و دست نیاز به درگاه تو بلند می‌کنم.

Du har drevet mine kjenninger langt bort fra mig, du har gjort mig vederstyggelig for dem; jeg er stengt inne og kommer ikke ut.

آیا برای مردگان معجزه می‌کنی؟ آیا مردگان برخاسته، تو را ستایش خواهند نمود؟

Mitt øie er vansmektet av elendighet; jeg har påkalt dig, Herre, hver dag, jeg har utbredt mine hender til dig.

آیا در قبر گفت‌وگویی از محبّت پایدار و وفاداری تو هست؟

Mon du gjør undergjerninger for de døde, eller mon dødninger står op og priser dig? Sela.

آیا معجزات تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ و یا نیكویی تو در دیار خاموش بیان می‌گردد؟

Mon der fortelles i graven om din miskunnhet, i avgrunnen om din trofasthet?

خداوندا، هر روز صبح به درگاه تو دعا می‌کنم و از پیشگاه تو یاری می‌طلبم.

Mon din undergjerning blir kjent i mørket, og din rettferdighet i glemselens land?

خداوندا، چرا مرا از خود می‌رانی؟ چرا روی خود را از من پنهان می‌کنی؟

Men jeg roper til dig, Herre, og om morgenen kommer min bønn dig i møte.

از زمان کودکی خود رنج کشیده و به مرگ نزدیک شده‌ام، از ترس تنبیه تو در عذاب هستم.

Hvorfor, Herre, forkaster du min sjel? Hvorfor skjuler du ditt åsyn for mig?

آتش خشم تو مرا از پا انداخته است و از ترس حملات تو نابود گردیده‌ام.

Elendig er jeg og døende fra ungdommen av; jeg bærer dine redsler, jeg må fortvile.

آنها مانند توفان هر روز مرا از هر طرف احاطه کرده‌اند.

Din vredes luer har gått over mig, dine redsler har tilintetgjort mig.

تو حتّی دوستان نزدیک مرا از من جدا کرده و تاریکی را مونس من ساخته‌ای.

De har omgitt mig som vann hele dagen, de har omringet mig alle sammen. Du har drevet venn og næste langt bort fra mig; mine kjenninger er det mørke sted.