Psalms 74

خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کردی؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم چنین خشمگین شده‌ای؟

O God, why hast thou cast us off for ever? why doth thine anger smoke against the sheep of thy pasture?

قوم خود را به یاد آور، آنانی را که از زمان قدیم برگزیدی تا قوم تو باشند. آنانی را که از بردگی بازخرید کردی تا طایفهٔ خاص تو باشند. صهیون را که در آن ساکن بودی به یاد آور.

Remember thy congregation, which thou hast purchased of old; the rod of thine inheritance, which thou hast redeemed; this mount Zion, wherein thou hast dwelt.

بر این خرابه‌ها عبور کن و ببین که دشمن چگونه همه‌چیز را در خانهٔ تو ویران نموده است!

Lift up thy feet unto the perpetual desolations; even all that the enemy hath done wickedly in the sanctuary.

دشمنانت در معبد بزرگ تو، بانگ پیروزی برآوردند و پرچم خود را در آنجا برافراشتند.

Thine enemies roar in the midst of thy congregations; they set up their ensigns for signs.

مانند هیزم‌شکنانی که با تبر برای قطع درختان آمده باشند،

A man was famous according as he had lifted up axes upon the thick trees.

تمام نقش‌های تراشیده شده را با چکش و تبر خراب کردند.

But now they break down the carved work thereof at once with axes and hammers.

مکانهای مقدّس تو را خراب کردند و آن را به آتش کشیدند و جایی را که محل پرستش تو بود، بی‌حرمت ساختند.

They have cast fire into thy sanctuary, they have defiled by casting down the dwelling place of thy name to the ground.

با خود گفتند: «آنها را بکلّی لِه می‌کنیم.» پس تمام معابد را در سراسر خاک اسرائیل آتش زدند.

They said in their hearts, Let us destroy them together: they have burned up all the synagogues of God in the land.

همه آثار مقدّس ما را از بین بردند. هیچ‌یک از انبیا باقی نمانده‌اند و هیچ‌کس نمی‌‌داند که این وضع تا به کی ادامه خواهد داشت.

We see not our signs: there is no more any prophet: neither is there among us any that knoweth how long.

خدایا، تا به کی به دشمنانت اجازه می‌دهی که به تو توهین کنند؟ آیا آنان همیشه نام تو را بی‌حرمت خواهند ساخت؟

O God, how long shall the adversary reproach? shall the enemy blaspheme thy name for ever?

چرا به ما کمک نمی‌کنی؟ چرا دست خود را عقب کشیده‌ای؟

Why withdrawest thou thy hand, even thy right hand? pluck it out of thy bosom.

امّا تو ای خدا، از روز ازل پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

For God is my King of old, working salvation in the midst of the earth.

با قدرت خود دریا را شکافتی و سر نهنگها را در اعماق دریا شکستی.

Thou didst divide the sea by thy strength: thou brakest the heads of the dragons in the waters.

تو سر هیولای دریایی را شکستی و او را خوراک صحرانشینان کردی.

Thou brakest the heads of leviathan in pieces, and gavest him to be meat to the people inhabiting the wilderness.

چشمه‌ها و جوی‌ها را جاری ساختی و رودخانه‌های بزرگی را که همیشه جاری بودند خشک کردی.

Thou didst cleave the fountain and the flood: thou driedst up mighty rivers.

شب و روز را پدید آوردی و ماه و خورشید را در آسمان قرار دادی.

The day is thine, the night also is thine: thou hast prepared the light and the sun.

حدّ و حدود تمام جهان از توست و تو تابستان و زمستان را به وجود آوردی.

Thou hast set all the borders of the earth: thou hast made summer and winter.

امّا خداوندا، ببین که دشمنان چگونه تو را مسخره می‌کنند و مردم بی‌خدا، به نام تو توهین می‌کنند.

Remember this, that the enemy hath reproached, O LORD, and that the foolish people have blasphemed thy name.

قوم بیچاره‌ات را فراموش نکن و قوم خود را به دست دشمنانشان رها مکن.

O deliver not the soul of thy turtledove unto the multitude of the wicked: forget not the congregation of thy poor for ever.

پیمانی را که با ما بسته‌ای به یاد آور، زیرا که شریران در مکانهای تاریک، در سرتاسر سرزمین ما در کمینند.

Have respect unto the covenant: for the dark places of the earth are full of the habitations of cruelty.

مظلومان را شرمنده مکن، تا مردم مسکین و نیازمند نام تو را ستایش کنند.

O let not the oppressed return ashamed: let the poor and needy praise thy name.

خدایا، برخیز و از حق خود دفاع کن، ببین که مردم بی‌خدا، تمام روز به تو توهین می‌کنند.

Arise, O God, plead thine own cause: remember how the foolish man reproacheth thee daily.

فریاد خشمگین دشمنان و غوغای مخالفین را که همیشه بلند است، نادیده مگیر!

Forget not the voice of thine enemies: the tumult of those that rise up against thee increaseth continually.