Job 37

از این سبب دل من به لرزه می‌آید و بشدّت تکان می‌خورد.

At this also my heart trembleth, and is moved out of his place.

غرّش صدای خدا را بشنوید و به زمزمه‌ای که از دهان او خارج می‌شود گوش بدهید.

Hear attentively the noise of his voice, and the sound that goeth out of his mouth.

او برق را به سراسر آسمان می‌فرستد و هر گوشهٔ زمین را روشن می‌کند.

He directeth it under the whole heaven, and his lightning unto the ends of the earth.

بعد غرّش صدای او همچون آواز با هیبت رعد به گوش می‌رسد و با صدای او تیرهای برق پیاپی رها می‌شوند.

After it a voice roareth: he thundereth with the voice of his excellency; and he will not stay them when his voice is heard.

به فرمان خدا کارهای عجیبی رخ می‌دهد که عقل ما از درک آنها عاجز است.

God thundereth marvellously with his voice; great things doeth he, which we cannot comprehend.

به برف امر می‌کند که بر زمین ببارد و وقتی‌که بارش باران بر زمین شروع می‌شود،

For he saith to the snow, Be thou on the earth; likewise to the small rain, and to the great rain of his strength.

مردم دست از کار می‌کشند و متوجّه قدرت او می‌شوند.

He sealeth up the hand of every man; that all men may know his work.

حیوانات وحشی به بیشهٔ خود می‌شتابند و در آنجا پناه می‌برند.

Then the beasts go into dens, and remain in their places.

توفان از جنوب می‌آید و باد سرد از شمال.

Out of the south cometh the whirlwind: and cold out of the north.

خدا بر آب دریاهای وسیع می‌دمد و آن را منجمد می‌سازد.

By the breath of God frost is given: and the breadth of the waters is straitened.

ابرها را از رطوبت پُر می‌کند و برق خود را به وسیلهٔ آنها به هر سو می‌فرستد.

Also by watering he wearieth the thick cloud: he scattereth his bright cloud:

به فرمان او به همه‌جا حرکت می‌کنند و آنچه را که خدا اراده می‌فرماید، بجا می‌آورند.

And it is turned round about by his counsels: that they may do whatsoever he commandeth them upon the face of the world in the earth.

او باران را برای مجازات مردم، یا به عنوان رحمت برای انسان و آبیاری زمین می‌فرستد.

He causeth it to come, whether for correction, or for his land, or for mercy.

لحظه‌ای صبر کن و گوش بده و لحظه‌ای دربارهٔ کارهای عجیب خدا تأمل کن.

Hearken unto this, O Job: stand still, and consider the wondrous works of God.

آیا می‌دانی که خدا چگونه ارادهٔ خود را عملی می‌سازد و برق را در بین ابرها تولید می‌کند؟

Dost thou know when God disposed them, and caused the light of his cloud to shine?

آیا می‌دانی که چطور ابرها در هوا معلّق می‌مانند؟ اینها همه کارهای شگفت‌آور خدایی است که در دانش و حکمت کامل است.

Dost thou know the balancings of the clouds, the wondrous works of him which is perfect in knowledge?

وقتی زمین در اثر باد جنوب داغ می‌شود و لباسهایت از گرمی به تنت می‌چسبند،

How thy garments are warm, when he quieteth the earth by the south wind?

آیا می‌توانی خدا را کمک کنی که آسمان را گسترش بدهد و آن را مثل آهن صیقل داده شده، سخت بگرداند؟

Hast thou with him spread out the sky, which is strong, and as a molten looking glass?

به ما یاد بده که به او چه بگوییم، زیرا فکر ما نارساست و نمی‌دانیم که چگونه با او صحبت کنیم.

Teach us what we shall say unto him; for we cannot order our speech by reason of darkness.

من جرأت آن را ندارم که با خدا حرف بزنم، زیرا می‌ترسم که کشته شوم.

Shall it be told him that I speak? if a man speak, surely he shall be swallowed up.

همان‌طور که نمی‌توانیم در آسمان صاف و بی‌ابر، به نور خورشید نگاه کنیم،

And now men see not the bright light which is in the clouds: but the wind passeth, and cleanseth them.

همچنین نیز نمی‌توانیم به جلال با هیبت خدا، که با شکوه تمام بر ما می‌درخشد، خیره شویم.

Fair weather cometh out of the north: with God is terrible majesty.

خدای قادر مطلق آن‌قدر با عظمت است که ما حتّی نمی‌توانیم تصوّر کنیم. او در قدرت و عدالت بزرگ است و نسبت به همه از روی انصاف رفتار می‌کند و بر کسی ظلم نمی‌کند.

Touching the Almighty, we cannot find him out: he is excellent in power, and in judgment, and in plenty of justice: he will not afflict.

بنابراین همهٔ انسانها از او می‌ترسند و او به کسانی‌که ادّعای حکمت می‌کنند، توجّهی ندارد.

Men do therefore fear him: he respecteth not any that are wise of heart.