Lamentations 5

خداوندا، به یادآور که چه بلایی بر سر ما آمده است: ببین که چگونه خوار و رسوا شده‌ایم!

Muista, Herra, kuinka meille tapahtui: katso ja näe meidän ylönkatsettamme.

سرزمین موروثی ما به دست بیگانگان افتاده است و در خانه‌های ما مردم بیگانه زندگی می‌کنند.

Meidän perintömme on muukalaisten osaksi tullut, ja huoneemme ulkonaisten omaksi.

ما یتیم شده‌ایم. پدران ما به دست دشمن کشته شده و مادران ما بیوه شده‌اند.

Me olemme orvot ilman isää, ja äitimme ovat niinkuin lesket.

آبی را که می‌خوریم و هیزمی را که برای آتش به کار می‌بریم، باید بخریم.

Vettä, joka meidän omamme oli, me joimme rahalla, omat halot me ostimme hinnalla.

باری سخت و دشوار بر دوش خود می‌کشیم. خسته و ناتوان شده‌ایم و راحتی نداریم.

kaulallamme me vaivaa kärsimme; ja ehkä me jo väsyneet olimme, ei kuitenkaan meille lepoa annettu.

پیش مردم مصر و آشور دست دراز کردیم تا لقمه نانی به ما بدهند و زنده بمانیم.

Meidän piti Egyptin ja Assyrian alle meitämme antaman, että me sittekin leipää ravinnoksemme saaneet olisimme.

نیاکان ما گناه کردند امّا آنها از بین رفتند و اینک ما تاوان گناه آنها را پس می‌دهیم.

Meidän isämme ovat syntiä tehneet, ja ei enään ole käsissä; ja meidän pitää heidän pahoja tekojansa nautitseman.

غلامان بر ما حکومت می‌کنند و کسی نیست که ما را از قدرت آنها نجات بدهد.

Orjat meitä vallitsevat; ja ei ole kenkään, joka meitä heidän käsistänsä pelastaa.

یک لقمه نان را در بیابان با خطر جان به دست می‌آوریم.

Meidän pitää hakeman leipämme hengen paolla, miekan edessä korvessa.

از شدّت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدن ما همچون تنورِ داغ است.

Meidän ihomme on poltettu, niinkuin pätsissä, hirmuisen nälän tähden.

همسران ما در کوه صهیون مورد تجاوز قرار گرفتند و دختران ما در تمام روستاهای یهودیه مجبور شدند خود را تسلیم کنند.

He ovat vaimot Zionissa raiskanneet ja neitseet Juudan kaupungeissa.

رهبران ما را به دار آویخته‌اند و به ریش‌سفیدان ما بی‌احترامی شده است.

Ruhtinaat he ovat hirttäneet, ja vanhimpia ei he kunnioittaneet.

از جوانان ما در آسیاب کار می‌کشند و اطفال ما در زیر بارِ گران هیزم، از پا می‌افتند.

Nuorukaiset piti jauhaman, ja piskuisten täytyi puita kantaissansa kompastua.

پیر مردان ما دیگر در کنار دروازهٔ شهر دیده نمی‌شوند و جوانان ما دیگر آواز نمی‌خوانند.

Vanhat puuttuivat porteista, ja nuorukaiset ei enään kanteletta soita.

خوشی و سرور از دلهای ما رخت بربسته و رقص و پایکوبی ما به ماتم تبدیل شده است.

Meidän sydämemme ilo loppui, meidän tanssimme on kääntynyt murheeksi.

وای بر ما که گناه کردیم و تاج جلال و افتخار را از دست دادیم.

Meidän päästämme on kruunu pudonnut; voi nyt meitä, että me niin olemme syntiä tehneet!

دلهای ما بی‌تاب و چشمان ما تار گشته‌اند،

Sentähden on myös sydämemme murheissansa; niiden tähden ovat meidän silmämme pimenneet;

زیرا کوه صهیون، ویران و محل گشت و گذار شغالان شده است.

Zionin vuoren tähden, että se niin hävitetty on, että ketut hänessä juoksentelevat.

خداوندا، تو فرمانروای ابدی جهان هستی و تاج و تخت تو بی‌زوال است.

Mutta sinä Herra, joka ijankaikkisesti olet, ja istuimes ijästä ikään!

چرا ما را برای همیشه از یاد بردی؟ چرا ما را برای مدّتی طولانی ترک کردی؟

Miksis meidät ijankaikkisesti unohdat, ja niin kauvan meitä peräti hylkäät?

ای خداوند، ما را دوباره به سوی خود بازگردان و جلال پیشین ما را بازگردان.

Palauta, Herra, meitä jälleen sinun tykös, että me taas palaisimme; uudista meidän päivämme niinkuin ne alusta olivat.

آیا ما را بکلّی ترک کرده و از ما بی‌نهایت خشمگین هستی؟

Oletkos meitä peräti heittänyt pois, ja sangen suuresti vihastunut meidän päällemme?