Lamentations 5

خداوندا، به یادآور که چه بلایی بر سر ما آمده است: ببین که چگونه خوار و رسوا شده‌ایم!

Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.

سرزمین موروثی ما به دست بیگانگان افتاده است و در خانه‌های ما مردم بیگانه زندگی می‌کنند.

Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.

ما یتیم شده‌ایم. پدران ما به دست دشمن کشته شده و مادران ما بیوه شده‌اند.

Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

آبی را که می‌خوریم و هیزمی را که برای آتش به کار می‌بریم، باید بخریم.

Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.

باری سخت و دشوار بر دوش خود می‌کشیم. خسته و ناتوان شده‌ایم و راحتی نداریم.

Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij moede, men laat ons geen rust.

پیش مردم مصر و آشور دست دراز کردیم تا لقمه نانی به ما بدهند و زنده بمانیم.

Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyriër, om met brood verzadigd te worden.

نیاکان ما گناه کردند امّا آنها از بین رفتند و اینک ما تاوان گناه آنها را پس می‌دهیم.

Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.

غلامان بر ما حکومت می‌کنند و کسی نیست که ما را از قدرت آنها نجات بدهد.

Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

یک لقمه نان را در بیابان با خطر جان به دست می‌آوریم.

Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.

از شدّت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدن ما همچون تنورِ داغ است.

Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.

همسران ما در کوه صهیون مورد تجاوز قرار گرفتند و دختران ما در تمام روستاهای یهودیه مجبور شدند خود را تسلیم کنند.

Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.

رهبران ما را به دار آویخته‌اند و به ریش‌سفیدان ما بی‌احترامی شده است.

De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geëerd geweest.

از جوانان ما در آسیاب کار می‌کشند و اطفال ما در زیر بارِ گران هیزم، از پا می‌افتند.

Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.

پیر مردان ما دیگر در کنار دروازهٔ شهر دیده نمی‌شوند و جوانان ما دیگر آواز نمی‌خوانند.

De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

خوشی و سرور از دلهای ما رخت بربسته و رقص و پایکوبی ما به ماتم تبدیل شده است.

De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.

وای بر ما که گناه کردیم و تاج جلال و افتخار را از دست دادیم.

De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!

دلهای ما بی‌تاب و چشمان ما تار گشته‌اند،

Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.

زیرا کوه صهیون، ویران و محل گشت و گذار شغالان شده است.

Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

خداوندا، تو فرمانروای ابدی جهان هستی و تاج و تخت تو بی‌زوال است.

Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.

چرا ما را برای همیشه از یاد بردی؟ چرا ما را برای مدّتی طولانی ترک کردی؟

Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?

ای خداوند، ما را دوباره به سوی خود بازگردان و جلال پیشین ما را بازگردان.

HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.

آیا ما را بکلّی ترک کرده و از ما بی‌نهایت خشمگین هستی؟

Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?