Psalms 77

با صدای بلند نزد خدا زاری می‌کنم. در پیشگاه خدا فریاد می‌کنم تا او مرا بشنود.

Přednímu kantoru z potomků Jedutunových, s Azafem, žalm.

به هنگام سختی، به درگاه خداوند دعا می‌کنم و تمام شب دستهای خود را به سوی او بلند می‌کنم، امّا تسلّی نمی‌یابم.

Hlas můj k Bohu, když volám, hlas můj k Bohu, aby ucha naklonil ke mně.

خدا را یاد می‌کنم و آه می‌کشم. زمانی که به فکر فرو می‌روم، مأیوس می‌شوم.

V den ssoužení svého Pána hledal jsem, v noci ruce své rozprostíral jsem bez přestání, a nedala se potěšiti duše má.

خواب را از من گرفته‌ای، آن‌قدر پریشانم که نمی‌توانم حرف بزنم.

Na Boha zpomínal jsem a kormoutil se, přemyšloval jsem, a úzkostmi svírán byl duch můj. Sélah.

به روزگار گذشته فکر می‌کنم و سالهای پیش را به یاد می‌آورم.

Zdržoval jsi oči mé, aby bděly; potřín jsem byl, aniž jsem mluviti mohl.

تمام شب با خود فکر می‌کنم و می‌اندیشم و از خود می‌پرسم:

I přicházeli mi na pamět dnové předešlí, a léta dávní.

«آیا خداوند ما را برای همیشه ترک خواهد کرد؟ آیا هرگز از ما راضی نخواهد شد؟

Rozpomínal jsem se v noci na zpěvy své, v srdci svém přemyšloval jsem, a zpytoval to duch můj, pravě:

آیا دیگر ما را دوست ندارد؟ آیا پیمان او با ما باطل شده است؟

Zdali na věky zažene Bůh? Nikdy-liž již více lásky neukáže?

آیا خدا رحمت خود را فراموش کرده و خشم او، جای شفقت او را گرفته است؟»

Zdali do konce přestane milosrdenství jeho? A konec vezme slovo od pokolení až do pokolení?

پس گفتم: «درد من این است که رفتار خدا با من عوض شده است.»

Zdali se zapomněl smilovávati Bůh silný? Zdaž zadržel v hněvě milosrdenství svá? Sélah.

من کارهای خداوند را به‌خاطر خواهم آورد و معجزات او را که در گذشته نشان داد، به یاد می‌آورم.

I řekl jsem: Toť jest má smrt. Ale učiníť proměnu pravice Nejvyššího.

دربارهٔ تمام کارهای تو تفکّر خواهم نمود و دربارهٔ کارهای حیرت‌انگیز تو خواهم اندیشید.

Rozpomínati se budu na skutky Hospodinovy, a připomínati sobě divné činy tvé, od starodávna.

خدایا، همهٔ کارهای تو مقدّسند. خدایی به بزرگی تو وجود ندارد.

A přemyšlovati o všelikém díle tvém, a o skutcích tvých mluviti.

تو خدایی هستی که معجزه می‌کنی. تو قدرت خود را به همهٔ اقوام جهان نشان دادی.

Bože, svatá jest cesta tvá. Kdo jest silný, veliký, jako Bůh?

تو با قدرت خود، قوم خود، یعنی فرزندان یعقوب و یوسف را آزاد نمودی.

Ty jsi ten Bůh silný, jenž činíš divné věci; uvedl jsi v známost mezi národy sílu svou.

ای خدا، وقتی آبها تو را دیدند، ترسیدند و اعماق دریا به لرزه درآمد.

Vysvobodil jsi ramenem lid svůj, syny Jákobovy a Jozefovy. Sélah.

ابرها باریدند، رعد در آسمان غرید، برق در همه‌جا درخشید.

Vidělyť jsou tě vody, Bože, viděly tě vody, a zstrašily se; pohnuly se také i hlubiny.

صدای رعد تو در گِردباد بود و نور برق، جهان را روشن ساخت و زمین را به لرزه درآورد.

Vydali povodně oblakové, vydala hřmot nebesa, ano i kameníčko tvé skákalo.

از دریا عبور نمودی و از عمق دریا گذشتی ولی اثری از جای پایت دیده نشد.

Vznělo hřímání tvé po obloze, blýskání osvěcovalo okršlek zemský, pohybovala se a třásla země.

قوم خود را به وسیلهٔ موسی و هارون، مانند یک شبان رهبری نمودی.

Skrze moře byla cesta tvá, a stezky tvé skrze vody veliké, a však šlepějí tvých nebylo znáti. [ (Psalms 77:21) Vedl jsi jako stádo lid svůj skrze Mojžíše a Arona. ]