Lamentations 5

5:1

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, Bak da utancımızı gör.

5:2

Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

Mülkümüz yabancılara geçti, Evlerimiz ellere.

5:3

Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

Öksüz kaldık, babasız, Annelerimiz dul kadınlara döndü.

5:4

Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

Suyumuzu parayla içtik, Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.

5:5

Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

Bizi kovalayanlar ensemizde, Yorgun düştük, rahatımız yok.

5:6

Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

Ekmek için Mısır’a, Asur’a el açtık.

5:7

Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

Atalarımız günah işledi, Ama artık onlar yok; Suçlarının cezasını biz yüklendik.

5:8

Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.

5:9

Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.

5:10

Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

Kıtlığın yakıcı sıcağından Derimiz fırın gibi kızardı.

5:11

La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

Siyon’da kadınların, Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.

5:12

La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

Önderler ellerinden asıldı, Yaşlılar saygı görmedi.

5:13

La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

Değirmen taşını gençler çevirdi, Çocuklar odun yükü altında tökezledi.

5:14

La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, Gençler saz çalmaz oldu.

5:15

Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

Yüreğimizin sevinci durdu, Oyunumuz yasa döndü.

5:16

Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

Taç düştü başımızdan, Vay başımıza! Çünkü günah işledik.

5:17

Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

Bu yüzden yüreğimiz baygın, Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.

5:18

Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

Viran olan Siyon Dağı’nın üstünde Çakallar geziyor!

5:19

Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

[] Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.

5:20

Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

Niçin bizi hep unutuyorsun, Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?

5:21

Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, Eski günlerimizi geri ver.

5:22

Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.

Bizi büsbütün attıysan, Bize çok öfkelenmiş olmalısın.