Lamentations 5

5:1

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

,,Adu-Ţi aminte, Doamne, de ce ni s'a întîmplat! Uită-Te şi vezi-ne ocara!

5:2

Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

Moştenirea noastră a trecut la nişte străini, casele noastre la cei din alte ţări!

5:3

Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

Am rămas orfani, fără tată; mamele noastre sînt ca nişte văduve.

5:4

Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

Apa noastră o bem pe bani, şi lemnele noastre trebuie să le plătim.

5:5

Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

Prigonitorii ne urmăresc cu îndîrjire, şi cînd obosim, nu ne dau odihnă.

5:6

Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

Am întins mîna spre Egipt, spre Asiria, ca să ne săturăm de pîne.

5:7

Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

Părinţii noştri, cari au păcătuit, nu mai sînt, iar noi le purtăm păcatele.

5:8

Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

Robii ne stăpînesc, şi nimeni nu ne izbăveşte din mînile lor.

5:9

Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

Ne căutăm pînea cu primejdia vieţii noastre, căci ne ameninţă sabia în pustie.

5:10

Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

Ne arde pielea ca un cuptor, de frigurile foamei.

5:11

La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

Au necinstit pe femei în Sion, pe fecioare în cetăţile lui Iuda.

5:12

La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

Mai marii noştri au fost spînzuraţi de mînile lor; Bătrînilor nu le -a dat nici o cinste

5:13

La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

Tinerii au fost puşi să rîşnească, şi copiii cădeau supt poverile de lemn.

5:14

La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

Bătrînii nu se mai duc la poartă, şi tinerii au încetat să mai cînte.

5:15

Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

S'a dus bucuria din inimile noastre, şi jalea a luat locul jocurilor noastre.

5:16

Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

A căzut cununa de pe capul nostru! Vai de noi, căci am păcătuit!

5:17

Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

Dacă ne doare inima, dacă ni s'au întunecat ochii,

5:18

Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

este din pricină că muntele Sionului este pustiit, din pricină că se plimbă şacalii prin el.

5:19

Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

Dar Tu, Doamne, împărăţeşti pe vecie; scaunul Tău de domnie dăinuieşte din neam în neam!

5:20

Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

Pentruce să ne uiţi pe vecie, şi să ne părăseşti pentru multă vreme?

5:21

Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

Întoarce-ne la Tine, Doamne, şi ne vom întoarce! Dă-ne iarăş zile ca cele de odinioară!

5:22

Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.

Să ne fi lepădat Tu de tot oare, şi să Te fi mîniat Tu pe noi peste măsură de mult