Psalms 77

Mia voĉo iras al Dio, kaj mi krias; Mia voĉo iras al Dio, ke Li aŭskultu min.

Til sangmesteren, for Jedutun; av Asaf; en salme.

En la tago de mia suferado mi serĉas mian Sinjoron; En la nokto mia mano estas etendita kaj ne malleviĝas; Mia animo ne volas konsoliĝi.

Min røst er til Gud, og jeg vil rope; min røst er til Gud, og han vil vende øret til mig.

Mi rememoras Dion, kaj mi ĝemas; Mi meditas, kaj mia spirito malĝojas. Sela.

På min nøds dag søker jeg Herren; min hånd er utrakt om natten og blir ikke trett, min sjel vil ikke la sig trøste.

Vi retenas la palpebrojn de miaj okuloj; Mi estas frapita, mi ne povas paroli.

Jeg vil komme Gud i hu og sukke; jeg vil gruble, og min ånd vansmekter. Sela.

Mi meditas pri la tagoj antikvaj, Pri la jaroj antaŭlonge pasintaj.

Du holder mine øine oppe i nattevaktene; jeg er urolig og taler ikke.

Mi rememoras en la nokto mian kanton; Mi parolas kun mia koro, Kaj mia spirito esploras.

Jeg tenker på fordums dager, på de lengst fremfarne år.

Ĉu por eterne mia Sinjoro forpuŝis? Kaj ĉu Li ne plu favoros?

Jeg vil komme i hu mitt strengespill om natten, i mitt hjerte vil jeg gruble, og min ånd ransaker.

Ĉu por eterne ĉesiĝis Lia boneco? Ĉu Lia promeso ne plenumiĝos por ĉiuj generacioj?

Vil da Herren forkaste i all evighet, og vil han ikke mere bli ved å vise nåde?

Ĉu Dio forgesis indulgi? Ĉu Li fermis en kolero Sian favorkorecon? Sela.

Er det for all tid ute med hans miskunnhet? er hans løfte blitt til intet slekt efter slekt?

Kaj mi diris: Tio estas mia aflikto, Ke aliiĝis la dekstra mano de la Plejaltulo.

Har Gud glemt å være nådig? Har han i vrede tillukket sin barmhjertighet? Sela.

Mi rememoros la farojn de la Eternulo; Jes, mi rememoros Viajn antikvajn miraklojn.

Jeg sier: Dette er min plage, det er år fra den Høiestes høire hånd.

Mi meditos pri ĉiuj Viaj faroj, Kaj pri Viaj agoj mi parolos.

Jeg vil forkynne Herrens gjerninger; for jeg vil komme dine under i hu fra fordums tid.

Ho Dio, en sankteco estas Via vojo; Kiu estas tiel granda dio, kiel nia Dio?

Og jeg vil eftertenke alt ditt verk, og på dine store gjerninger vil jeg grunde.

Vi estas tiu Dio, kiu faras miraklojn; Vi montris Vian forton inter la popoloj.

Gud! Din vei er i hellighet; hvem er en gud stor som Gud?

Vi liberigis per Via brako Vian popolon, La filojn de Jakob kaj Jozef. Sela.

Du er den Gud som gjør under; du har kunngjort din styrke blandt folkene.

Vidis Vin akvoj, ho Dio, Vidis Vin akvoj, kaj ili ektremis, Kaj abismoj skuiĝis.

Du har forløst ditt folk med velde, Jakobs og Josefs barn. Sela.

Nubegoj verŝis akvon, La ĉielo eligis bruon, Kaj Viaj sagoj ekflugis.

Vannene så dig, Gud, vannene så dig, de bevet, ja avgrunnene skalv.

La voĉo de Via tondro estis en la turnovento, Fulmoj lumigis la mondon; Tremis kaj ŝanceliĝis la tero.

Skyene utøste vann, himlene lot sin røst høre, ja dine piler fløi hit og dit.

Sur la maro estis Via vojo, Kaj Via irejo sur grandaj akvoj, Sed Viaj paŝosignoj ne estis videblaj.

Din tordens røst lød i stormhvirvelen, lyn lyste op jorderike, jorden bevet og skalv.

Vi kondukis Vian popolon kiel ŝafojn, Per la mano de Moseo kaj Aaron.

Gjennem havet gikk din vei, og dine stier gjennem store vann, og dine fotspor blev ikke kjent. Du førte ditt folk som en hjord ved Moses' og Arons hånd.