Psalms 49

Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

Per il Capo de’ musici. De’ figliuoli di Core. Salmo. Udite questo, popoli tutti; porgete orecchio, voi tutti gli abitanti del mondo!

Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

Plebei e nobili, ricchi e poveri tutti insieme.

Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

La mia bocca proferirà cose savie, e la meditazione del mio cuore sarà piena di senno.

Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

Io presterò l’orecchio alle sentenze, spiegherò a suon di cetra il mio enigma.

Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

Perché temerei ne’ giorni dell’avversità quando mi circonda l’iniquità dei miei insidiatori,

Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

i quali confidano ne’ loro grandi averi e si gloriano della grandezza delle loro ricchezze?

Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

Nessuno però può in alcun modo redimere il fratello, né dare a Dio il prezzo del riscatto d’esso.

(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

Il riscatto dell’anima dell’uomo è troppo caro e farà mai sempre difetto.

Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

Non può farsi ch’ei continui a vivere in perpetuo e non vegga la fossa.

Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

Perché la vedrà. I savi muoiono; periscono del pari il pazzo e lo stolto e lasciano ad altri i loro beni.

Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

L’intimo lor pensiero è che le loro case dureranno in eterno e le loro abitazioni d’età in età; dànno i loro nomi alle loro terre.

Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

Ma l’uomo ch’è in onore non dura; egli è simile alle bestie che periscono.

Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

Questa loro condotta è una follia; eppure i loro successori approvano i lor detti. Sela.

Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.

Son cacciati come pecore nel soggiorno de’ morti; la morte è il loro pastore; ed al mattino gli uomini retti li calpestano. La lor gloria ha da consumarsi nel soggiorno de’ morti, né avrà altra dimora.

Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.

Ma Iddio riscatterà l’anima mia dal potere del soggiorno dei morti, perché mi prenderà con sé. Sela.

Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

Non temere quand’uno s’arricchisce, quando si accresce la gloria della sua casa.

Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

Perché, quando morrà, non porterà seco nulla; la sua gloria non scenderà dietro a lui.

Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

Benché tu, mentre vivi, ti reputi felice, e la gente ti lodi per i godimenti che ti procuri,

Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

tu te ne andrai alla generazione de’ tuoi padri, che non vedranno mai più la luce.

Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.

L’uomo ch’è in onore e non ha intendimento è simile alle bestie che periscono.