Job 16

Ijob respondis kaj diris:

Felele pedig Jób, és monda:

Mi aŭdis multe da similaj aferoj; Tedaj konsolantoj vi ĉiuj estas.

Efféle dolgokat sokat hallottam. Nyomorult vigasztalók vagytok ti mindnyájan!

Ĉu estos fino al la ventaj vortoj? Kaj kio vin incitis, ke vi tiel parolas?

Vége lesz-é már a szeles beszédeknek, avagy mi ingerel téged, hogy *így* felelsz?

Mi ankaŭ povus paroli, kiel vi. Se vi estus sur mia loko, Mi konsolus vin per vortoj Kaj balancus pri vi mian kapon.

Én is szólhatnék úgy mint ti, csak volna a ti lelketek az én lelkem helyén! Szavakat fonhatnék össze ellenetek; csóválhatnám miattatok a fejemet;

Mi fortigus vin per mia buŝo Kaj konsolus vin per paroloj de miaj lipoj.

Erősíthetnélek titeket *csak* a szájammal és ajakim mozgása kevesbítené *fájdalmatokat.*

Se mi parolos, mia doloro ne kvietiĝos; Se mi ĉesos, kio foriros de mi?

Ha szólnék is, nem kevesbbednék a keserűségem; ha veszteglek is: micsoda távozik el tőlem?

Sed nun Li lacigis min, Li detruis mian tutan esencon.

Most pedig már fáraszt engemet. Elpusztítád egész házam népét.

Vi faris al mi sulkojn, tio fariĝis atesto; Mia senfortiĝo staras antaŭ mia vizaĝo, kaj parolas.

Hogy összenyomtál engem, ez bizonyság lett; felkelt ellenem az én ösztövérségem is, szemtől-szembe bizonyít ellenem.

Lia kolero disŝiras; Mia malamanto grincigas kontraŭ mi siajn dentojn; Mia premanto briligas kontraŭ mi siajn okulojn.

Haragja széttépett és üldöz engem. Fogait csikorgatta rám, ellenségemként villogtatja felém tekintetét.

Ili malfermegis kontraŭ mi sian buŝon, insulte batas min sur la vangojn; Ĉiuj kune kontentigis sur mi sian koleron.

Feltátották ellenem szájokat, gyalázatosan arczul csapdostak engem, összecsődültek ellenem.

Dio transdonis min al maljustulo, Ĵetis min en la manojn de malbonuloj.

Adott engem az Isten az álnoknak, és a gonoszok kezébe ejte engemet.

Mi estis trankvila; sed Li frakasis min, Li kaptis min je la kolo, disbatis min, Kaj Li faris min por Si celo.

Csendességben valék, de szétszaggata engem; nyakszirten ragadott és szétzúzott engem, czéltáblává tűzött ki magának.

Liaj pafistoj min ĉirkaŭis; Li dishakas miajn internaĵojn kaj ne kompatas, Li elverŝas sur la teron mian galon.

Körülvettek az ő íjászai; veséimet meghasítja és nem kimél; epémet a földre kiontja.

Li faras en mi breĉon post breĉo, Li kuras kontraŭ min kiel batalisto.

Rést rés után tör rajtam, és rám rohan, mint valami hős.

Sakaĵon mi kudris sur mian korpon, Kaj en polvo mi kaŝis mian kornon.

Zsák-ruhát varrék az én *fekélyes* bőrömre, és a porba fúrtam be az én szarvamat.

Mia vizaĝo ŝvelis de plorado, Kaj sur miaj palpebroj estas morta ombro;

Orczám a sírástól kivörösödött, szempilláimra a halál árnyéka *szállt;*

Kvankam ne troviĝas perfortaĵo en miaj manoj, Kaj mia preĝo estas pura.

Noha erőszakosság nem tapad kezemhez, és az én imádságom tiszta.

Ho tero, ne kovru mian sangon, Kaj mia kriado ne trovu haltejon.

Oh föld, az én véremet el ne takard, és ne legyen hely az én kiáltásom számára!

Vidu, en la ĉielo estas mia atestanto, Kaj mia konanto estas en la altaj sferoj.

Még most is ímé az égben van az én bizonyságom, és az én tanuim a magasságban!

Parolistoj estas por mi miaj amikoj; Sed mia okulo larmas al Dio,

Csúfolóim a saját barátaim, azért az Istenhez sír fel az én szemem,

Ke Li decidu inter homo kaj Dio, Inter homo kaj lia amiko.

Hogy ítélje meg az embernek Istennel, és az ember fiának az ő felebarátjával való dolgát.

Ĉar la nombro de la jaroj pasos, Kaj mi iros sur vojon nereveneblan.

Mert a kiszabott esztendők letelnek, és én útra kelek és nem térek vissza. * (Job 16:23) Lelkem meghanyatlott, napjaim elfogynak, vár rám a sír. *