Psalms 88

Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.

Cantique. Psaume des fils de Koré. Au chef des chantres. Pour chanter sur la flûte. Cantique d'Héman, l'Ezrachite. Eternel, Dieu de mon salut! Je crie jour et nuit devant toi.

Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.

Que ma prière parvienne en ta présence! Prête l'oreille à mes supplications!

Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon.

Car mon âme est rassasiée de maux, Et ma vie s'approche du séjour des morts.

Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,

Je suis mis au rang de ceux qui descendent dans la fosse, Je suis comme un homme qui n'a plus de force.

Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.

Je suis étendu parmi les morts, Semblable à ceux qui sont tués et couchés dans le sépulcre, A ceux dont tu n'as plus le souvenir, Et qui sont séparés de ta main.

Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.

Tu m'as jeté dans une fosse profonde, Dans les ténèbres, dans les abîmes.

Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.

Ta fureur s'appesantit sur moi, Et tu m'accables de tous tes flots. Pause.

Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.

Tu as éloigné de moi mes amis, Tu m'as rendu pour eux un objet d'horreur; Je suis enfermé et je ne puis sortir.

Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.

Mes yeux se consument dans la souffrance; Je t'invoque tous les jours, ô Eternel! J'étends vers toi les mains.

Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? Sela.

Est-ce pour les morts que tu fais des miracles? Les morts se lèvent-ils pour te louer? Pause.

Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?

Parle-t-on de ta bonté dans le sépulcre, De ta fidélité dans l'abîme?

Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?

Tes prodiges sont-ils connus dans les ténèbres, Et ta justice dans la terre de l'oubli?

Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.

O Eternel! j'implore ton secours, Et le matin ma prière s'élève à toi.

Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?

Pourquoi, Eternel, repousses-tu mon âme? Pourquoi me caches-tu ta face?

Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.

Je suis malheureux et moribond dès ma jeunesse, Je suis chargé de tes terreurs, je suis troublé.

Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.

Tes fureurs passent sur moi, Tes terreurs m'anéantissent;

Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.

Elles m'environnent tout le jour comme des eaux, Elles m'enveloppent toutes à la fois.

Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.

Tu as éloigné de moi amis et compagnons; Mes intimes ont disparu.