Lamentations 5

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

Souviens-toi, Eternel, de ce qui nous est arrivé! Regarde, vois notre opprobre!

Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

Notre héritage a passé à des étrangers, Nos maisons à des inconnus.

Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

Nous sommes orphelins, sans père; Nos mères sont comme des veuves.

Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

Nous buvons notre eau à prix d'argent, Nous payons notre bois.

Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

Nous sommes poursuivis, le joug sur le cou; Nous sommes épuisés, nous n'avons point de repos.

Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

Nous avons tendu la main vers l'Egypte, vers l'Assyrie, Pour nous rassasier de pain.

Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

Nos pères ont péché, ils ne sont plus, Et c'est nous qui portons la peine de leurs iniquités.

Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

Des esclaves dominent sur nous, Et personne ne nous délivre de leurs mains.

Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

Nous cherchons notre pain au péril de notre vie, Devant l'épée du désert.

Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

Notre peau est brûlante comme un four, Par l'ardeur de la faim.

La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

Ils ont déshonoré les femmes dans Sion, Les vierges dans les villes de Juda.

La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

Des chefs ont été pendus par leurs mains; La personne des vieillards n'a pas été respectée.

La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

Les jeunes hommes ont porté la meule, Les enfants chancelaient sous des fardeaux de bois.

La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

Les vieillards ne vont plus à la porte, Les jeunes hommes ont cessé leurs chants.

Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

La joie a disparu de nos coeurs, Le deuil a remplacé nos danses.

Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

La couronne de notre tête est tombée! Malheur à nous, parce que nous avons péché!

Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

Si notre coeur est souffrant, Si nos yeux sont obscurcis,

Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

C'est que la montagne de Sion est ravagée, C'est que les renards s'y promènent.

Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

Toi, l'Eternel, tu règnes à jamais; Ton trône subsiste de génération en génération.

Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

Pourquoi nous oublierais-tu pour toujours, Nous abandonnerais-tu pour de longues années?

Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

Fais-nous revenir vers toi, ô Eternel, et nous reviendrons! Donne-nous encore des jours comme ceux d'autrefois!

Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.

Nous aurais-tu entièrement rejetés, Et t'irriterais-tu contre nous jusqu'à l'excès!