Job 8

Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

Bildad de Schuach prit la parole et dit:

Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?

Jusqu'à quand veux-tu discourir de la sorte, Et les paroles de ta bouche seront-elles un vent impétueux?

Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?

Dieu renverserait-il le droit? Le Tout-Puissant renverserait-il la justice?

Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.

Si tes fils ont péché contre lui, Il les a livrés à leur péché.

Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,

Mais toi, si tu as recours à Dieu, Si tu implores le Tout-Puissant;

Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.

Si tu es juste et droit, Certainement alors il veillera sur toi, Et rendra le bonheur à ton innocente demeure;

Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.

Ton ancienne prospérité semblera peu de chose, Celle qui t'est réservée sera bien plus grande.

Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;

Interroge ceux des générations passées, Sois attentif à l'expérience de leurs pères.

Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.

Car nous sommes d'hier, et nous ne savons rien, Nos jours sur la terre ne sont qu'une ombre.

Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.

Ils t'instruiront, ils te parleront, Ils tireront de leur coeur ces sentences:

Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?

Le jonc croît-il sans marais? Le roseau croît-il sans humidité?

En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.

Encore vert et sans qu'on le coupe, Il sèche plus vite que toutes les herbes.

Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,

Ainsi arrive-t-il à tous ceux qui oublient Dieu, Et l'espérance de l'impie périra.

Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.

Son assurance est brisée, Son soutien est une toile d'araignée.

Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.

Il s'appuie sur sa maison, et elle n'est pas ferme; Il s'y cramponne, et elle ne résiste pas.

Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;

Dans toute sa vigueur, en plein soleil, Il étend ses rameaux sur son jardin,

Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;

Il entrelace ses racines parmi les pierres, Il pénètre jusque dans les murailles;

Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.

L'arrache-t-on du lieu qu'il occupe, Ce lieu le renie: Je ne t'ai point connu!

Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.

Telles sont les délices que ses voies lui procurent. Puis sur le même sol d'autres s'élèvent après lui.

Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.

Non, Dieu ne rejette point l'homme intègre, Et il ne protège point les méchants.

Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.

Il remplira ta bouche de cris de joie, Et tes lèvres de chants d'allégresse.

Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.

Tes ennemis seront couverts de honte; La tente des méchants disparaîtra.