Psalms 77

Een psalm van Asaf, voor den opperzangmeester, over Jeduthun.

Yüksek sesle Tanrı’ya yakarıyorum, Haykırıyorum beni duysun diye.

Mijn stem is tot God, en ik roep; mijn stem is tot God, en Hij zal het oor tot mij neigen.

Sıkıntılı günümde Rab’be yönelir, Gece hiç durmadan ellerimi açarım, Gönlüm avunmaz bir türlü.

Ten dage mijner benauwdheid zocht ik den HEERE; mijn hand was des nachts uitgestrekt, en liet niet af; mijn ziel weigerde getroost te worden.

Tanrı’yı anımsayınca inlerim, Düşündükçe içim daralır. Sela

Dacht ik aan God, zo maakte ik misbaar; peinsde ik, zo werd mijn ziel overstelpt. Sela.

Açık tutuyorsun göz kapaklarımı, Sıkıntıdan konuşamıyorum.

Gij hieldt mijn ogen wakende; ik was verslagen, en sprak niet.

Geçmiş günleri, Yıllar öncesini düşünüyorum.

Ik overdacht de dagen van ouds, de jaren der eeuwen.

Gece ilahilerimi anacağım, Kendi kendimle konuşacağım, İnceden inceye soracağım:

Ik dacht aan mijn snarenspel; in den nacht overleide ik in mijn hart, en mijn geest onderzocht:

“Rab sonsuza dek mi bizi reddedecek? Lütfunu bir daha göstermeyecek mi?

Zal dan de Heere in eeuwigheden verstoten, en voortaan niet meer goedgunstig zijn?

Sevgisi sonsuza dek mi yok oldu? Sözü geçerli değil mi artık?

Houdt Zijn goedertierenheid in eeuwigheid op? Heeft de toezegging een einde, van geslacht tot geslacht?

Tanrı unuttu mu acımayı? Sevecenliğinin yerini öfke mi aldı?” Sela

Heeft God vergeten genadig te zijn? Heeft Hij Zijn barmhartigheden door toorn toegesloten? Sela.

Sonra kendi kendime, “İşte benim derdim bu!” dedim, “Yüceler Yücesi gücünü göstermiyor artık.”

Daarna zeide ik: Dit krenkt mij; maar de rechterhand des Allerhoogsten verandert.

RAB’bin işlerini anacağım, Evet, geçmişteki harikalarını anacağım.

Ik zal de daden des HEEREN gedenken; ja, ik zal gedenken Uw wonderen van ouds her;

Yaptıkları üzerinde derin derin düşüneceğim, Bütün işlerinin üzerinde dikkatle duracağım.

En zal al Uw werken betrachten, en van Uw daden spreken.

Ey Tanrı, yolun kutsaldır! Hangi ilah Tanrı kadar uludur?

O God! Uw weg is in het heiligdom; wie is een groot God, gelijk God?

Harikalar yaratan Tanrı sensin, Halklar arasında gücünü gösterdin.

Gij zijt die God, Die wonder doet; Gij hebt Uw sterkte bekend gemaakt onder de volken.

Güçlü bileğinle kendi halkını, Yakup ve Yusuf oğullarını kurtardın. Sela

Gij hebt Uw volk door Uw arm verlost; de kinderen van Jakob en van Jozef. Sela.

Sular seni görünce, ey Tanrı, Sular seni görünce çalkalandı, Enginler titredi.

De wateren zagen U, o God! de wateren zagen U, zij beefden; ook waren de afgronden beroerd.

Bulutlar suyunu boşalttı, Gökler gürledi, Her yanda okların uçuştu.

De dikke wolken goten water uit; de bovenste wolken gaven geluid; ook gingen Uw pijlen daarhenen.

Kasırgada gürleyişin duyuldu, Şimşekler dünyayı aydınlattı, Yer titreyip sarsıldı.

Het geluid Uws donders was in het ronde; de bliksemen verlichtten de wereld; de aarde werd beroerd en daverde.

Kendine denizde, Derin sularda yollar açtın, Ama ayak izlerin belli değildi.

Uw weg was in de zee, en Uw pad in grote wateren, en Uw voetstappen werden niet bekend. Gij leiddet Uw volk, als een kudde door de hand van Mozes en Aäron.

Musa ve Harun’un eliyle Halkını bir sürü gibi güttün.