Psalms 25

(Af David.) HERRE, jeg løfter min sjæl til dig

Ψαλμος του Δαβιδ. Προς σε, Κυριε, υψωσα την ψυχην μου.

min Gud jeg stoler på dig, lad mig ikke beskæmmes, lad ej mine Fjender fryde sig over mig.

Θεε μου, επι σε ηλπισα ας μη καταισχυνθω, ας μη χαρωσιν επ εμε οι εχθροι μου.

Nej, ingen som bier på dig, skal beskæmmes; beskæmmes skal de, som er troløse uden Grund.

Βεβαιως παντες οι προσμενοντες σε δεν θελουσι καταισχυνθη ας καταισχυνθωσιν οι μωροι παραβαται.

Lad mig kende dine Veje, HERRE lær mig dine Stier.

Δειξον μοι, Κυριε, τας οδους σου διδαξον με τα βηματα σου.

Led mig på din Sandheds Vej og lær mig, thi du er min Frelses Gud; jeg bier bestandig på dig.

Οδηγησον με εν τη αληθεια σου και διδαξον με διοτι συ εισαι ο Θεος της σωτηριας μου σε προσμενω ολην την ημεραν.

HERRE, kom din Barmhjertighed i Hu og din Nåde, den er jo fra Evighed af.

Μνησθητι, Κυριε, τους οικτιρμους σου και τα ελεη σου, διοτι ειναι απ αιωνος.

Mine Ungdomssynder og Overtrædelser komme du ikke i Hu, men efter din Miskundhed kom mig i Hu, for din Godheds Skyld, o HERRE!

Τας αμαρτιας της νεοτητος μου και τας παραβασεις μου μη μνησθης κατα το ελεος σου μνησθητι μου συ, Κυριε, ενεκεν της αγαθοτητος σου.

God og oprigtig er HERREN, derfor viser han Syndere Vejen.

Αγαθος και ευθυς ο Κυριος δια τουτο θελει διδαξει τους αμαρτωλους την οδον.

Han vejleder ydmyge i det, som er ret, og lærer de ydmyge sin Vej.

Θελει οδηγησει τους πραους εν κρισει και θελει διδαξει τους πραους την οδον αυτου.

Alle HERRENs Stier er Miskundhed og Trofasthed for dem, der holder hans Pagt og hans Vidnesbyrd.

Πασαι αι οδοι του Κυριου ειναι ελεος και αληθεια εις τους φυλαττοντας την διαθηκην αυτου και τα μαρτυρια αυτου.

For dit Navns Skyld, HERRE, tilgive du min Brøde, thi den er stor.

Ενεκεν του ονοματος σου, Κυριε, συγχωρησον την ανομιαν μου, διοτι ειναι μεγαλη.

Om nogen frygter HERREN, ham viser han den Vej, han skal vælge;

Τις ειναι ο ανθρωπος ο φοβουμενος τον Κυριον; αυτον θελει διδαξει την οδον, την οποιαν πρεπει να εκλεξη

selv skal han leve i Lykke og hans Sæd få Landet i Eje.

Η ψυχη αυτου θελει κατοικει εν αγαθοις, και το σπερμα αυτου θελει κληρονομησει την γην.

Fortroligt Samfund har HERREN med dem, der frygter ham, og han kundgør dem sin Pagt.

Το απορρητον του Κυριου ειναι μετα των φοβουμενων αυτον και την διαθηκην αυτου θελει φανερωσει εις αυτους.

Mit Øje er stadig vendt imod HERREN, thi han frier mine Fødder af Snaren.

Οι οφθαλμοι μου ειναι διαπαντος προς τον Κυριον, διοτι αυτος θελει εξαγαγει εκ παγιδος τους ποδας μου.

Vend dig til mig og vær mig nådig, thi jeg er ene og arm.

Επιβλεψον επ εμε και ελεησον με, διοτι μεμονωμενος και τεθλιμμενος ειμαι.

Let mit Hjertes Trængsler og før mig ud af min Nød.

Αι θλιψεις της καρδιας μου ηυξησαν εξαγαγε με εκ των στενοχωριων μου.

Se hen til min Nød og min Kvide og tilgiv alle mine Synder.

Ιδε την θλιψιν μου και τον μοχθον μου, και αφες πασας τας αμαρτιας μου.

Se hen til mine Fjender, thi de er mange og hader mig med Had uden Grund.

Ιδε τους εχθρους μου, διοτι επληθυνθησαν και μισος αδικον με εμισησαν.

Vogt min Sjæl og frels mig, jeg lider på dig, lad mig ikke beskæmmes.

Φυλαξον την ψυχην μου και σωσον με ας μη καταισχυνθω, διοτι επι σε ηλπισα.

Lad Uskyld og Retsind vogte mig, thi jeg bier på dig, HERRE.

Ακακια και ευθυτης ας με περιφυλαττωσι, διοτι σε προσεμεινα.

Forløs, o Gud, Israel af alle dets Trængsler!

Λυτρωσον, Θεε, τον Ισραηλ εκ πασων των θλιψεων αυτου.