Psalms 77

(Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.) Jeg råber, højt til Gud, og han hører mig,

Yüksek sesle Tanrı’ya yakarıyorum, Haykırıyorum beni duysun diye.

jeg søger Herren på Nødens Dag, min Hånd er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;

Sıkıntılı günümde Rab’be yönelir, Gece hiç durmadan ellerimi açarım, Gönlüm avunmaz bir türlü.

jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Ånd vansmægter. - Sela.

Tanrı’yı anımsayınca inlerim, Düşündükçe içim daralır. Sela

Du holder mine Øjne vågne, jeg er urolig og målløs.

Açık tutuyorsun göz kapaklarımı, Sıkıntıdan konuşamıyorum.

Jeg tænker på fordums dage, ihukommer længst henrundne År;

Geçmiş günleri, Yıllar öncesini düşünüyorum.

jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Ånd.

Gece ilahilerimi anacağım, Kendi kendimle konuşacağım, İnceden inceye soracağım:

Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Nåde,

“Rab sonsuza dek mi bizi reddedecek? Lütfunu bir daha göstermeyecek mi?

er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,

Sevgisi sonsuza dek mi yok oldu? Sözü geçerli değil mi artık?

har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? - Sela.

Tanrı unuttu mu acımayı? Sevecenliğinin yerini öfke mi aldı?” Sela

Jeg sagde: Det er min Smerte; at den Højestes højre er ikke som før.

Sonra kendi kendime, “İşte benim derdim bu!” dedim, “Yüceler Yücesi gücünü göstermiyor artık.”

Jeg kommer HERRENs Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.

RAB’bin işlerini anacağım, Evet, geçmişteki harikalarını anacağım.

Jeg tænker på al din Gerning og grunder over dine Værker.

Yaptıkları üzerinde derin derin düşüneceğim, Bütün işlerinin üzerinde dikkatle duracağım.

Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud så stor som Gud!

Ey Tanrı, yolun kutsaldır! Hangi ilah Tanrı kadar uludur?

Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,

Harikalar yaratan Tanrı sensin, Halklar arasında gücünü gösterdin.

udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. - Sela.

Güçlü bileğinle kendi halkını, Yakup ve Yusuf oğullarını kurtardın. Sela

Vandene så dig, Gud, Vandene så dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;

Sular seni görünce, ey Tanrı, Sular seni görünce çalkalandı, Enginler titredi.

Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjaldede, dine Pile for hid og did;

Bulutlar suyunu boşalttı, Gökler gürledi, Her yanda okların uçuştu.

din bragende Torden rullede, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;

Kasırgada gürleyişin duyuldu, Şimşekler dünyayı aydınlattı, Yer titreyip sarsıldı.

din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke.

Kendine denizde, Derin sularda yollar açtın, Ama ayak izlerin belli değildi.

Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Hånd.

Musa ve Harun’un eliyle Halkını bir sürü gibi güttün.