Psalms 74

(En maskil af Asaf.) Hvorfor har du, Gud, stødt os bort for evig, hvi ryger din Vrede mod Hjorden, du røgter?

Pieśń wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do końca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego?

Kom din Menighed i Hu, som du fordum vandt dig, - du udløste den til din Ejendoms Stamme - Zions Bjerg, hvor du har din Bolig.

Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz.

Løft dine Fjed til de evige Tomter: Fjenden lagde alt i Helligdommen øde.

Pospieszże się na srogie popustoszenie; a jako wszystko poburzył nieprzyjaciel w świątnicy!

Dine Fjender brøled i dit Samlingshus, satte deres Tegn som Tegn deri.

Ryczeli nieprzyjaciele twoi w pośrodku zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich.

Det så ud, som når man løfter Økser i Skovens Tykning.

Za rycerza miano tego, który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania jego.

Og alt det udskårne Træværk der! De hugged det sønder med Økse og Hammer.

A teraz już i rzezania jego na porząd siekierami i młotami tłuką.

På din Helligdom satte de Ild, de skændede og nedrev dit Navns Bolig.

Założyli ogień w świątnicy twojej, a obaliwszy na ziemię, splugawili przybytek imienia twego.

De tænkte: "Til Hobe udrydder vi dem!" De brændte alle Guds Samlingshuse i Landet.

Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.

Vore Tegn, dem ser vi ikke, Profeter findes ej mer; hvor længe, ved ingen af os.

Znaków naszych nie widzimy:już niemasz proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma trwać.

Hvor længe, o Gud, skal vor Modstander smæde, Fjenden blive ved at håne dit Navn?

Dokądże, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyjaciel będzie bluźnił imię twoje aż na wieki?

Hvorfor holder du din Hånd tilbage og skjuler din højre i Kappens Fold?

Przeczże zstrzymujesz rękę twoję; a prawicy swej z zanadrza swego cale nie dobędziesz?

Vor Konge fra fordums Tid er dog Gud, som udførte Frelsens Værk i Landet.

Wszakeś ty, Boże! zdawna królem moim; ty sprawujesz hojne zbawienie w pośród ziemi.

Du kløvede Havet med Vælde, knuste på Vandet Dragernes Hoved;

Tyś mocą twoją rozdzielił morze, a potarłeś głowy wielorybów w wodach.

du søndrede Hovederne på Livjatan og gav dem som Æde til Ørkenens Dyr;

Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za pokarm ludowi na puszczy.

Kilde og Bæk lod du vælde frem, du udtørred stedseflydende Strømme;

Tyś przerwał źródła i potoki; tyś osuszył rzeki bystre.

din er Dagen, og din er Natten, du grundlagde Lys og Sol,

Twójci jest dzień, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słońce.

du fastsatte alle Grænser på Jord, du frembragte Sommer og Vinter.

Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił.

Kom i Hu, o HERRE, at Fjenden har hånet, et Folk af Dårer har spottet dit Navn!

Wspomnijże na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony jako urąga imieniowi twemu.

Giv ikke Vilddyret din Turteldues Sjæl, glem ikke for evigt dine armes Liv;

Nie podawajże tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki.

se hen til Pagten, thi fyldte er Landets mørke Steder med Voldsfærds Boliger.

Obejrzyj się na przymierze twoje; albowiem i najciemniejsze kąty ziemi pełne jaskiń drapiestwa.

Lad ej den fortrykte gå bort med Skam, lad de arme og fattige prise dit Navn!

Niechajże nędznik nie odchodzi z hańbą; ubogi i żebrak niechaj chwali imię twoje.

Gud, gør dig rede, før din Sag, kom i Hu, hvor du stadig smædes af bårer,

Powstańże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję; wspomnij na pohańbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzień.

lad ej dine Avindsmænds Røst uænset! Ustandseligt lyder dine Fjenders Larm!

Nie zapominajże wykrzykania nieprzyjaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawają, który się ustawicznie sili.