Psalms 77

(Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.) Jeg råber, højt til Gud, og han hører mig,

Ki te tino kaiwhakatangi, ki a Ierutunu. He himene na Ahapa. Ki te Atua toku reo, e karanga nei ahau, ki te Atua toku reo, a tera e tahuri mai tona taringa ki ahau.

jeg søger Herren på Nødens Dag, min Hånd er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;

I rapu ahau ki te Ariki i te ra o toku pouri: maro tonu toku ringa i te po, kihai ano i pepeke; kihai toku wairua i pai kia whakamarietia.

jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Ånd vansmægter. - Sela.

E mahara ana ahau ki te Atua, a e pouri ana: kei te whakaaroaro, a ngaro iho toku wairua. (Hera.

Du holder mine Øjne vågne, jeg er urolig og målløs.

E puritia ana e koe oku kanohi kia mataara tonu; he pouri ahau, te ahei te korero.

Jeg tænker på fordums dage, ihukommer længst henrundne År;

Ka hoki oku whakaaro ki nga ra onamata, ki nga tau o tua iho.

jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Ånd.

E whakamahara ana ahau ki taku waiata i te po, e korerorero ana ki toku ngakau e rapurapu ana toku wairua.

Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Nåde,

Tera ranei te Ariki e panga tonu ake ake? A heoi ano ranei ana manakohanga mai?

er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,

Kua kahore ranei tana mahi tohu mo ake tonu atu? Kua whati ranei tana kupu a ake ake?

har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? - Sela.

Kua wareware ranei te Atua ki te atawhai? Kua riri ranei ia, a tutakina atu ana e ia tona aroha? (Hera.

Jeg sagde: Det er min Smerte; at den Højestes højre er ikke som før.

Na ka mea ahau, Ko toku ngoikore tenei: otira ka mahara ahau ki nga tau o te ringa matau o te Runga Rawa.

Jeg kommer HERRENs Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.

Ka mahara ahau ki nga mahi a Ihowa; ae ra, ka mahara ahau ki au mea whakamiharo o tua iho.

Jeg tænker på al din Gerning og grunder over dine Værker.

Ka whakaaro hoki ahau ki au meatanga katoa, ka purakau ki au mahi.

Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud så stor som Gud!

E te Atua, kei te wahi tapu tou ara: ko wai te atua nui hei rite ki te Atua?

Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,

Ko koe te Atua e mahi nei i nga mea whakamiharo: kua whakapuakina e koe tou kaha i waenganui o nga iwi.

udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. - Sela.

Hokona ana e tou ringa tau iwi, nga tama a Hakopa raua ko Hohepa. (Hera.

Vandene så dig, Gud, Vandene så dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;

I kite nga wai i a koe, e te Atua i kite nga wai i a koe, mataku ana: i oho ano nga rire.

Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjaldede, dine Pile for hid og did;

Ringihia ana he wai e nga kapua, puaki ana te haruru o nga rangi: rererere ana au pere.

din bragende Torden rullede, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;

I roto i te awhiowhio te haruru o tau whatitiri: marama noa te ao i nga uira; wiri ana te whenua, oioi ana.

din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke.

I te moana tou ara, i nga wai nui tou huarahi, e kore ano e kitea ou takahanga.

Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Hånd.

He mea arahi e koe tau iwi ano he kahui, ara e te ringa o Mohi raua ko Arona.